چکیده
در این پژوهش، وضعیت گونه­های ترکی استان لرستان بررسی شده است. زبان­های غالب این استان لری، لکی و در برخی مناطق، گونه­ای فارسیِ متأثر از زبان لری است. اما در شهرستان­های الیگودرز، ازنا و بروجرد این استان، شماری روستای ترک­زبان نیز وجود دارد. ترکی رایج در این روستاها، به لحاظ واژگانی و گاه ساخت­واژی و نحوی ویژگی­های خاصی دارد. از این رو، این مسئله مطرح می­شود که چنین ویژگی­هایی ممکن است حاصل قرار داشتن این گونه­های زبانی در موقعیت تماس با زبان­ لری، به عنوان رایج­ترین زبان منطقه باشد. بررسی­های این پژوهش از یک سو نشان می­دهد که در سطح واژگانی، اثرپذیری گونه­های ترکی لرستان از لری و فارسی در برخی از مقوله­های واژگانی به نحو معناداری بیش از مقوله­های دیگر است، و از سوی دیگر، میزان اثرپذیری گونه­های ترکی سه شهرستان مذکور از لری یکسان به نظر نمی­رسد و با توجه به شرایط جامعه­های زبانی که این گونه­های ترکی در آن به کار می­روند، باید چشم­انداز متفاوتی برای آنها متصور شد.

واژه‌های کلیدی: ترکی، لرستان، تماس زبانی، مقوله‌های واژگانی، جامعۀ زبانی.