جستجو در:
دوره 5، شماره 3 - ( 1393 )
جلد 5 شماره 3 صفحات 54-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini R. Reduplication in Turkish Language. LRR 2014; 5 (3) :27-54
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-11055-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-11055-fa.html
امینی رضا. دوگانسازی در زبان ترکی. جستارهای زبانی. 1393; 5 (3) :27-54
دانش‌آموخته دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران/
گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
چکیده: (6640 مشاهده)
دوگانسازی پدیدهای زبانی است که برخی از انواع آن در همه زبان‌ها دیده میشوند و برخی دیگر تنها در برخی زبان‌ها. در پژوهش حاضر به بررسی پدیده دوگانسازی در زبان ترکی، به‌ویژه گونهای از دوگانسازی ناقص، می‌پردازیم. با توجه به دادهها و در ارتباط با پرسش نخست پژوهش، میتوانیم بگوییم که دوگانسازی کامل در زبان ترکی و آن دوگانسازی که در دستور سنتی زبان فارسی بدان اتباع گفته میشود، عملکرد و سازوکاری مشابه دارند. پرسش دوم پژوهش به گونهای از دوگانسازی ناقص در زبان ترکی مربوط است. در این نوع دوگانسازی برخی از عناصر آغازی واژه از آن جدا میشوند و پس از گرفتن واج مشخصی، دوباره به پایه افزوده میشوند و باعث گونهای تغییر معنایی در پایه میشوند که بیشتر بر معنای پایه یا تشدید آن تأکید میشود. در این مقاله، برای پاسخگویی به پرسش دوم پژوهش، با توجه به واجی که بین بخش دوگانسازی‌شده و پایه قرار میگیرد، فرمولهایی برای تبیین فرایند دوگان‌ساز ناقص، مورد نظر قرار دادیم و با توجه به مجموع این فرمولها، فرمول کلیتری ارائه کردیم. دادهها نشان میدهند که افزون بر محیط آوایی و واجی، برای تبیین قطعی دلیل قرار گرفتن واجی خاص میان بخش دوگانسازی‌شده و پایه، باید به عوامل زبانی دیگری، چون سطح زبرزنجیری زبان، توجه کرد.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: زبان ترکی، دوگانسازی کامل، دوگانسازی ناقص، بخش دوگانسازی‌شده، بخش پایه
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |