دوره 10، شماره 1 - ( 1398 )                   جلد 10 شماره 1 صفحات 193-171 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

raghibdoust S, G. G, kamari E. Prosodic Representation of Information Structure in the Narrative Discourse of the Monolingual Persian-speaking Adults. LRR 2019; 10 (1) :171-193
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-12296-fa.html
رقیب دوست شهلا، مدرسی گلناز، کمری الهه. بازنمایی نوایی آهنگ ساخت اطلاع در گفتمان روایتی بزرگ‌سالان تک‌زبانۀ فارسی‌زبان . جستارهای زبانی. 1398; 10 (1) :171-193

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-12296-fa.html


1- 1. دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی، تهران، ایران. ، sraghibdoust@atu.ac.ir
2- دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی، تهران، ایران
3- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده:   (8941 مشاهده)
تحقیقات نشان داده‌ است که در برخی از زبان‌ها، گویشوران مدلول‌های نو را با تکیه تولید و مدلول‌های کهنه را تکیه‌زدایی می‌کنند. این پژوهش‌ها همچنین نشان داده‌اند که الگوی تکیۀ زیروبمی مدلول دردسترس مشابه الگوی تکیۀ زیروبمی مدلول‌های کهنه است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی الگوی تکیه‌های زیروبمی برای نشان‌گذاری وضع اطلاعی مدلول‌ها (نو، کهنه، دردسترس و تشخیص‌پذیر) در گفتمان روایتی بزرگ­سالان فارسی‌زبان است. علاوه بر این، از آنجا که تاکنون در رابطه با نشان‌گذاری آهنگین وضع اطلاع دردسترس و تشخیص‌پذیر در زبان فارسی پژوهشی صورت نگرفته است، تلاش شده است تا تکیۀ زیروبمی و الگوی آهنگین اطلاع در دسترس و تشخیص‌پذیر نیز مورد مطالعه قرار گیرد. به این منظور، 10 فرد بزرگ­­سال تک‌زبانۀ فارسی‌زبان با استفاده از 8 داستان مصور ـ که در آن‌ها وضع اطلاع مدلول‌ها کنترل شده بود ـ به روایت داستان ترغیب شدند. همۀ مدلول‌ها از لحاظ وضع اطلاع (نو، کهنه، دردسترس و تشخیص‌پذیر) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس، همۀ پاره‌گفتارها برچسب‌دهی شدند تا مشخص شود حاوی واژۀ هدف، گروه اسمی کامل، ضمیر هستند یا خیر. در نهایت نیز با استفاده از نرم افزار پرت الگوی تکیۀ زیروبمی آزمودنی‌ها مشخص شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که پربسامدترین الگو برای نشان‌گذاری اطلاع نو، کهنه و دردسترس به ترتیب L+(H*)، H+(L*) و H+L* است. یافته‌ها همچنین نشان داد که الگوی تکیۀ زیروبمی خاصی برای نشان‌گذاری اطلاع تشخیص‌پذیر در زبان فارسی وجود ندارد. براساس نتایج پژوهش، می‌توان ادعا کرد که در گفتمان روایتی آزمودنی‌های بزرگ­سال بین وضع اطلاع و الگوهای زیروبمی رابطۀ خاصی وجود دارد.
 
متن کامل [PDF 481 kb]   (2276 دریافت)    
موضوع مقاله: زبان شناسی
انتشار: 1396/12/7

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.