جستجو در:
دوره 9، شماره 4 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 59-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
nasiri R A, amiri M. Semiotic Analysis of the Tensive Model in the Story of the Be'atat (Resurrection) of Moses (AS) in Surah al-Taha. LRR 2018; 9 (4) :33-59
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-16679-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-16679-fa.html
نصیری روح اله، امیری مهناز. تحلیل نشانهشناختی الگوی تنش در داستان بعثت موسی(ع) در سوره طه. جستارهای زبانی. 1397; 9 (4) :33-59
روح اله نصیری* 
1، مهناز امیری2
1، مهناز امیری2
1- استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ، r.nasiri@fgn.ui.ac.ir
2- دانشجوی دکتری رشتۀ علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- دانشجوی دکتری رشتۀ علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (9034 مشاهده)
میدان عملیات گفتمان، شاکله گفتمانی داستان را در قالب گسست- پیوست بازنمایی می‌کند. یکی از شاخصه‌های گفتهپردازی ضمایر شخصی و شناسه‌های مکانی و زمانی، یعنی تکواژه‌های دستوری هستند (من- اینجا- اکنون) (او- آنها- آنجا – غیر اکنون) که در گفتمان داستانی بعثت موسی(ع) به شکل‌های مختلف بهکار رفته‌اند و مدام در حال تغییر هستند. تغییرات تکواژه‌های دستوری در
گفتهپردازی موجب پیوست و گسست گفتمانی در ماجرای بعثت موسی (ع) شده است که تولید و دریافت معنا را به دنبال دارد. انفصال گفتمانی با گسترش عوامل فرازمانی و فرامکانی سبب بسط، کثرت و تعدد در سخن می‌شود و راه را بر گشایش معناهای غیرمنتظره در این گفتمان داستانی می‌گشاید. بر این مبنا، دنیای جدیدی از کنشگران و زمانها و مکانهای نامحدود باز می‌شود که خود موجب بسط و ایجاد معانی مختلف می‌شود. این پژوهش در صدد است ویژگی‌های گفتهپردازی آیات بعثت حضرت موسی (ع) در سوره طه را با رویکرد نشانهشناختی تنشی مورد تحلیل و تبیین قرار دهد. پس از تحلیل
نشانهشناختی تنشی گفتمان در آیات سوره طه مشخص شد که رابطه تنشی بین کنشگر اصلی یعنی خداوند و موسی(ع) بر اساس رابطه گسست و پیوست، نوسانی از معانی را برای وی به دنبال دارد که در این مقاله به تفصیل درباره آن بحث شده است.
گفتهپردازی موجب پیوست و گسست گفتمانی در ماجرای بعثت موسی (ع) شده است که تولید و دریافت معنا را به دنبال دارد. انفصال گفتمانی با گسترش عوامل فرازمانی و فرامکانی سبب بسط، کثرت و تعدد در سخن می‌شود و راه را بر گشایش معناهای غیرمنتظره در این گفتمان داستانی می‌گشاید. بر این مبنا، دنیای جدیدی از کنشگران و زمانها و مکانهای نامحدود باز می‌شود که خود موجب بسط و ایجاد معانی مختلف می‌شود. این پژوهش در صدد است ویژگی‌های گفتهپردازی آیات بعثت حضرت موسی (ع) در سوره طه را با رویکرد نشانهشناختی تنشی مورد تحلیل و تبیین قرار دهد. پس از تحلیل
نشانهشناختی تنشی گفتمان در آیات سوره طه مشخص شد که رابطه تنشی بین کنشگر اصلی یعنی خداوند و موسی(ع) بر اساس رابطه گسست و پیوست، نوسانی از معانی را برای وی به دنبال دارد که در این مقاله به تفصیل درباره آن بحث شده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |