جستجو در:
دوره 7، شماره 3 - ( 1395 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 127-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karbalaei Sadegh M, Golfam A. Remarks on Compounds and Derivatives of Location in Persian: A Cognitive Morphology Approach. LRR 2016; 7 (3) :107-127
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-1918-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-1918-fa.html
کربلائی صادق مهناز، گلفام ارسلان. نگاهی بر واژه‌های مرکب و مشتق مکانساز در فارسی: رویکرد صرفِ شناختی. جستارهای زبانی. 1395; 7 (3) :107-127
1- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه زبان‌شناسی، تهران، ایران
2- دانشیار گروه زبان شناسی همگانی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی ، تهران، ایران
2- دانشیار گروه زبان شناسی همگانی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی ، تهران، ایران
چکیده: (9922 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر بررسی ساخت اسم مکان در فارسی از رهگذر وندها و شبه‌وندهای اشتقاقی دال بر مکان می‌باشد که با وجود شباهت در کارکرد، به‌لحاظ معنایی کاملاً یکسان عمل نمی‌نمایند. برای نمونه پسوند «- زار» در فارسی علاوه بر اشاره به مفهوم مکان، به مفهوم کثرت چیزی نیز اشاره می‌نماید، مانند «گلـزار، لالهزار»؛ در حالی‌که دیگر پسوندهای مکانساز همانند «- ستان، - کـده، - گاه و نمونههای دیگر» از این ویژگی معنایی برخوردار نیستند. گفتنی است به موازات فرآیند ذکرشده، دو فرآیند «ترکیب» و «اشتقاق- ترکیب» نیز در این زمینه مورد بررسی قرار می‌گیرند. به همین سبب نگارندگان در پژوهش پیش رو بر آن بودهاند تا با بهره‌گیری از سازوکارهای صرفِ شناختی و دستاوردهای آن، همچون نظریه مقولهبندی، مفهومسازی و حوزه‌سازی به بررسی این‌گونه محدودیت‌های معنایی ناظر بر عملکرد چنین پسوندهایی پرداخته و در‌نهایت به معرفی شاخص‌های شناختی دخیل در شکل‌گیری آن‌ها بپردازند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |