جستجو در:
دوره 14، شماره 6 - ( 1402 )
جلد 14 شماره 6 صفحات 337-305 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dehqan A, Roohi Barandaq K, Parvini K. The Semantics of ‘šaʕara’ (to realize) As a Quranic Word and Its Status in the Semantic Field of Cognition. LRR 2024; 14 (6) :305-337
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-21724-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-21724-fa.html
دهقان علی، روحی برندق کاوس، پروینی خلیل. معناشناسی واژۀ «شَعَرَ» در قرآن و جایگاه آن در حوزۀ معنایی ادراک و معرفت. جستارهای زبانی. 1402; 14 (6) :305-337
علی دهقان1 
، کاوس روحی برندق* 2، خلیل پروینی3
، کاوس روحی برندق* 2، خلیل پروینی3
1- دانش آموخته دکتری، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس و استادیار دانشگاه فرهنگیان
2- گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تربیت مدرس تهران- ایران ،k.roohi@modares.ac.ir
3- گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه تربیت مدرس تهران- ایران
2- گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تربیت مدرس تهران- ایران ،
3- گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه تربیت مدرس تهران- ایران
چکیده: (4405 مشاهده)
در قرآن کریم واژگان متعددی برای معنای ادراک و دانایی به‌کار رفته است و واژۀ «شعر» به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین این واژگان است که در ترجمه‌های فارسی بیشتر با واژگان دانستن و فهمیدن معادل‌گذاری می‌شود. اما هدف از این نوشتار ریشه‌شناسی و بررسی سیاقی واژۀ «شعر» برای نشان دادن مؤلفه‌ها و ویژگی‌های جزئی‌تر این واژه است. بر این اساس جستار حاضر ریشۀ «شعر» را با تکیه‌بر روش‌های زبان‌شناسی تاریخی و منابع زبان‌های سامی، ریشه‌شناسی کرده و با نگاه جامع به تمام کاربردها در کنار یکدیگر، تحلیل محتوای آیات و استفاده از دستاوردهای مردم‌شناختی در تحلیل گفتمانی آیات قرآن، مورد مطالعۀ سیاقی قرار داده و به این نتیجه دست یافته است که شواهد ریشه‌شناختی نشان‌دهندۀ بازگشت قدمت این واژه به زبان سامی باستان است که از ریشۀ فرضی شعر (شکافتن و جدا کردن) در همان زبان و آن نیز از ریشۀ آفروآسیایی (ĉaʕ) به معنای «بریدن» ساخته‌شده است، اما در فضای گفتمانی عرب جاهلی به نحو سرایت معنایی تحت تأثیر واژۀ شِعر (سروده) قرار گرفته است. کاربرد منفی، عدم کاربرد در جملۀ وصفیه و اختصاص به ادراک امور مخفی و غیبی از ویژگی‌های کاربردی واژۀ شعرَ است که تعریف معنای قرآنی شعرَ به‌مثابۀ «ادراک غیرفرایندی» را توجیه‌پذیر می‌سازد؛ غیرفرایندی بودن ادراک مستلزم افزایش نقش خیال و کاهش نقش فرایندهای زمان‌بر سنجش عقلی است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |