1- دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، a.najafian@pnu.ac.ir
3- دانشیار، گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه زبان انگلیسی، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران
چکیده: (9288 مشاهده)
نهجالبلاغه از شاخصترین کتب اسلامی است که متن آن دارای ویژگیهای زبانی و بلاغی منحصربهفردی است که مفاهیمی عمیق را در خود جای داده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی استعاره و تبیین ویژگی و کارکردهای آن در متن نهجالبلاغه، در چارچوب نظریه آمیختگی مفهومی (Fauconnier & Turner, 2002)، یکی از نظریههای متأخر معنیشناسی شناختی است. در این پژوهش با بررسی خطبۀ 87 (معرفی الگوی انسان کامل) ـ که از شاخصترین خطبههای نهجالبلاغه است و از طریق تحلیل ساختار معنی و سازوکار شناختی درک معنی، مراحل ساخت معنی به تصویر کشیده شده و تلاش شده است تا مشخص شود کدام یک از انواع آمیختگی ساخت معنا در این خطبه وجود دارد و شبکه آمیختگیهای مفهومی در آن حاصل طی شدن چه مراحلی از مراحل شکلگیری معناست. یافتهها نشان میدهد که در فرازهای این خطبه از تمام انواع آمیختگی مفهومی استفاده شده است و با استفاده از سه مرحلۀ ترکیب، تکمیلسازی و گسترش میتوان به معنایی نوظهور دست یافت که هدف کلی آن بهدست دادن مقیاسی بشری است تا از این طریق مفاهیم ربوبی برای انسان قابل درک شوند. در نمونههای ارائهشده، استفاده از توانایی خلاق بشری برای بیان مفاهیم انتزاعی از طریق مفاهیم عینی در فضاهای مختلف کاملاً مشهود است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1397/11/12