1- استاد گروه زبانشناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران ، mbjkhan@ut.ac.ir
2- کارشناسی ارشد زبانشناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (2674 مشاهده)
در این مقاله تلفظ کلمات قرآنی در جایگاه وقف بررسی، توصیف و تبیین میشود. تعمیم توصیفی دادهها نشان میدهد که در تلفظ کلمات نکرۀ فاعلی و اضافی، تکواژ نکره و واکههای افراشتۀ کوتاه نشانگرِ حالت فاعلی (/u/) و اضافی (/i/) حذف میشوند، و آغازۀ هجای محذوف به هجای پیشین منضم و یک مورا به پایانۀ آن افزوده میشود و آن را سنگین یا فوقسنگین میکند. اما در تلفظ کلمات نکرۀ مفعولی پس از حذف تکواژ نکره، مورای شناور آن به واکۀ افتادۀ نشانگرِ حالت مفعولی (/a/) گسترده و واکۀ افتاده کشیده میشود. رسایی بالای این واکه در مقایسه با سایر واکههای افراشته میتواند دلیل مقاومت آن در برابر حذف باشد. در تلفظ اسمهای مؤنث، تکواژهای سهگانۀ حالت و تکواژ نکره حذف میشوند. سپس بهدنبال حذف مشخصههای فوقحنجرهای و ابقای مشخصۀ
حنجرهای، واج /t/ به [h] تبدیل میشود. هدف اصلی این مقاله، صورتبندی الگوی واجی کلمات قرآنی در محل وقف است. روش تحقیق از نوع توصیفی و تبیینی است. بر این اساس، قواعد واجی قرآنی اجازۀ ظهور هجای سبک در جایگاه وقف را نمیدهند و بهجای آن، هجای سنگین و فوقسنگین از طریق فرایندهای حذف و کشش جبرانی در جایگاه وقف ظاهر میشوند.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
واج شناسی وآواشناسی انتشار: 1399/11/10