1- کارشناسی ارشد کمیتۀ پژوهشی دانشجویی، گروه شنواییشناسی، دانشکدۀ علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- استادیار گروه شنواییشناسی، دانشکدۀ علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، almedzade@gmail.com
3- کارشناسی ارشد، مربی گروه آمارزیستی، دانشکدۀ علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
4- کارشناسی ارشد، مربی گروه شنواییشناسی، دانشکدۀ علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
چکیده: (3928 مشاهده)
ارتباطات کلامی روزمره تقریباً هیچگاه در سکوت رخ نمیدهند. نویز همهمه بهمنزلۀ عاملی مداخلهگر میتواند به ایجاد اختلالات در درک گفتار منجر شود. واکهها هستۀ هجاها و کلمات هستند و خطاهای واکهای میتوانند به ایجاد اختلال در فرایند درک گفتار منجر شوند. بنابراین، مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیرات سن، نسبت سیگنال به نویز، جنسیت و سطح تحصیلات بر بازشناسی واکههای زبان فارسی در دو دهۀ چهارم و پنجم زندگی پرداخت. پژوهش مشاهدهای ـ مقطعی حاضر بر روی 60 فرد بزرگسال دارای شنوایی هنجار در محدودۀ سنی 30 تا 49 سال (با میانگین و انحراف معیار 23/6 ± 88/38 سال) از بین نمونههای در دسترس انجام شد. پس از انجام ارزیابیهای شنوایی و گفتاری، بازشناسی واکههای زبان فارسی در حضور نویز همهمه و در نسبتهای سیگنال به نویز صفر، 5- و10- بررسی شد. مقایسۀ امتیاز بازشناسی شش واکۀ زبان فارسی در هر سه نسبت سیگنال به نویز تفاوت معنیداری را نشان داد (001/0=p). همچنین، مقایسۀ امتیاز بازشناسی واکهها در سه نسبت سیگنال به نویز در دو محدودۀ سنی 30 تا 39 سال و 40 تا 49 سال معنیدار بود (001/0=p)؛ اما تفاوت معناداری با جنسیت (991/0=p) و سطح تحصیلات (282/0=p) افراد یافت نشد. همچنین، در سه نسبت سیگنال به نویز صفر، 5- و 10- امتیاز بازشناسی واکههای پیشین بهتر از واکههای پسین بود. پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش سن و کاهش نسبت سیگنال به نویز میانگین امتیاز بازشناسی واکهها در حضور نویز همهمه
بهطور قابل توجهی کاهش مییابد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
واج شناسی وآواشناسی انتشار: 1399/5/10