1- دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، motaghizadeh@modares.ac.ir
2- دانشآموخته کارشناسی ارشد آموزش زبان عربی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (2259 مشاهده)
ارتباط گستردۀ زبان فارسی و عربی از دیرباز تاکنون سبب پیدایش پیوند واژگانی عمیق بین دو زبان شده است؛ بهگونهای که گاه در یک جملۀ فارسی تمامی اجزای تشکیلدهندۀ آن (بهجز عوامل پیونددهنده) واژگان عربی هستند. این حجم زیاد از واژگان مشترک بین دو زبان، حکم چاقوی دولبه را دارد؛ زیرا از طرفی به تسریع فرایند آموزش و یادگیری زبان عربی کمک میکند و از طرفی دیگر بهدلیل تفاوت معنایی و کاربردی که در دو زبان دارد به تداخل زبانی منجر میشود. هدف از این پژوهش، ارزیابی عملکرد فارسیزبانان عربیآموز در بهکار گیری این واژگان در مهارت نگارش 1 و 3 و مقایسۀ عملکرد آنها در این دو مهارت بود. جامعۀ آماری پژوهش متشکل از 10 دانشگاه دولتی ایران و نمونۀ آماری نیز متشکل از 199 دانشجوی زبان و ادبیات عربی در مقطع کارشناسی بود. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و پیمایشی و ابزار بهکار گرفتهشده، آزمون محققساخته در زمینه مهارت نگارش 1 و 3 بود که شامل واژگان مشترک عربی و فارسی بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل و رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج بهدستآمده حاکی از آن بود که زبانآموزان با وجود پیشرفتی که در مهارت واژگانی خود در نگارش 3 نسبتبه نگارش 1 داشتند، همچنان در تشخیص تفاوت معنایی واژگان مشترک و نیز بهکار گیری این واژگان در زبان عربی ضعیف بودند. عوامل مؤثر در این ضعف تداخل واژگانی و نقص دایره واژگانی است. همچنین، نگاه قواعدمحور نیز سبب تشدید این ضعف شده است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان عربی انتشار: 1399/7/10