جستجو در:
دوره 11، شماره 2 - ( 1399 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 203-177 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nasiri R A, moti M, Amiri M. Reconstructing Affective Meanings in the Axiological Discursive Process of Abraham's Quranic Story: a Semiotic Approach. LRR 2020; 11 (2) :177-203
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-32215-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-32215-fa.html
نصیری روح اله، مطیع مهدی، امیری مهناز. بازسازی معناهای عاطفی در فرایند ارزشی گفتمانی داستان ابراهیم؛ بارویکرد نشانه ـ معناشناختی. جستارهای زبانی. 1399; 11 (2) :177-203
روح اله نصیری* 
1، مهدی مطیع2 ، مهناز امیری3
1، مهدی مطیع2 ، مهناز امیری3
1- استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه اصفهان. ، r.nasiri@fgn.ui.ac.ir
2- دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشکده معارف قرآن و اهل بیت، دانشگاه اصفهان.
3- . کارشناسی ارشد رشتۀ نهج‌البلاغه، دانشجوی دکتری رشتۀ علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشکده معارف قرآن و اهل بیت، دانشگاه اصفهان.
3- . کارشناسی ارشد رشتۀ نهج‌البلاغه، دانشجوی دکتری رشتۀ علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (4121 مشاهده)
در معناشناسی گفتمانیِ شوش، فرایند تولید معنا با زیباشناختی یا حضور پدیدارشناختی پیوند می‌خورد. حضرت ابراهیم(ع) در شوشی ممتاز طی فرایندهای حسی ـ ادراکی به همراه ابعاد دیگر گفتمان در برخورد با ابژه‌های ارزشی دچار وضعیتی جدید می‌شود که آن را می‌توان در جریان شهود ملکوت، حرکت بهسوی وصال و معرفت معشوق نامید.
هدف اصلی مقاله این است که با استفاده از روش تحلیل نشانه ـ معناشناختیِ گفتمان، تبیین کند که چگونه «گفتمان دیداری» در داستان ابراهیم(ع)، بُعد پدیدارشناختی یا حضور می‌گیرد و با ایجاد تکانه‌ای در شخصیت اصلی داستان بعد زیباشناسی ـ عاطفی آن شکل می‌گیرد و درنهایت، شوش به تولید معنا و به کنش منجر می‌شود. در ابتدای داستان نظام شوشی جریان دارد و درادامه، نظام‌های گفتمانی کنشی و تجویزی در نظام ارزشی شکل می‌گیرد الگوی کنشی داستان حول کنش‌های ابراهیم(ع) و نمرود و همچنین، قوم او شکل می‌گیرد.
نتیجۀ مقاله این است که در داستان ابراهیم(ع) نهتنها معنا در رابطه با نظام گفتمانی شوش و کنش بازتولید می‌شود؛ بلکه تداوم نیز دارد. ابراهیم(ع) بهمنزلۀ شوشگر در جریان معناسازی سیال و پویا به کنشگری فعال تبدیل می‌شود و حقیقت معبود را در نظام گفتمانی کنشی، ارزشسازی و معناسازی می‌کند.
هدف اصلی مقاله این است که با استفاده از روش تحلیل نشانه ـ معناشناختیِ گفتمان، تبیین کند که چگونه «گفتمان دیداری» در داستان ابراهیم(ع)، بُعد پدیدارشناختی یا حضور می‌گیرد و با ایجاد تکانه‌ای در شخصیت اصلی داستان بعد زیباشناسی ـ عاطفی آن شکل می‌گیرد و درنهایت، شوش به تولید معنا و به کنش منجر می‌شود. در ابتدای داستان نظام شوشی جریان دارد و درادامه، نظام‌های گفتمانی کنشی و تجویزی در نظام ارزشی شکل می‌گیرد الگوی کنشی داستان حول کنش‌های ابراهیم(ع) و نمرود و همچنین، قوم او شکل می‌گیرد.
نتیجۀ مقاله این است که در داستان ابراهیم(ع) نهتنها معنا در رابطه با نظام گفتمانی شوش و کنش بازتولید می‌شود؛ بلکه تداوم نیز دارد. ابراهیم(ع) بهمنزلۀ شوشگر در جریان معناسازی سیال و پویا به کنشگری فعال تبدیل می‌شود و حقیقت معبود را در نظام گفتمانی کنشی، ارزشسازی و معناسازی می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |