1- دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، fr.seraj@gmail.com
2- استاد گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- دانشیار گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
4- استادیار گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (4111 مشاهده)
خواندن از مهمترین مهارتهای زبانی است که دانشآموزان آموختن آن را در دورۀ ابتدایی و با استفاده از کتابهای فارسی آغاز میکنند. کسب مهارت خواندن مستلزم کسب توانایی در روانخوانی و درک مطلب است. نظامهای نویسهای در مهارت خواندن هر زبانی نقش مؤثری دارد. محققان، خواندن نظامهای نویسهای عمیق را دشوارتر از نظامهای کمعمق میدانند. فارسی زبانی با نظام نویسهای عمیق محسوب میشود، زیرا تناظر بین نوشتار و گفتار آن کم است. با توجه به عمیق بودن نظام نویسهای زبان فارسی، هدف پژوهش پاسخ به این سؤالات بوده است که عمق نویسهای زبان در کتابهای فارسی دورۀ ابتدایی به چه میزان است و چه تأثیری بر مهارت روانخوانی دانشآموزان این دوره دارد ؟ برای پاسخ به سؤالات تحقیق ابتدا عمق نویسهای در کتابهای فارسی شش پایۀ ابتدایی بررسی شد. سپس آزمون روانخوانی از دانشآموزان پایههای اول تا ششم ابتدایی گرفته شد. آزمون روانخوانی براساس سه معیار صحت، سرعت و آهنگ خواندن، از متون منتخب کتابهای فارسی در دورۀ ابتدایی اخذ شد. نمونۀ آماری تحقیق 402 نفر از دانشآموزان ابتدایی اول تا ششم ابتدایی در شهر سمنان در سال تحصیلی 1397ـ1398 بودند. نتایج بررسیها فاصلۀ 1.42 واجی بین صورت نوشتاری و گفتاری کتابهای فارسی را نشان داد. همچنین مشخص شد که عمق نویسهای کتابهای فارسی تأثیر معناداری بر مهارت روانخوانی دانشآموزان دورۀ ابتدایی ندارد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان فارسی انتشار: 1400/6/11