1- دانشیار گروه آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران ، vakilifard@hum.ikiu.ac.ir
2- دانشآموختۀ کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
چکیده: (2633 مشاهده)
زبانآموزان برای یادگیری زبان فارسی در دانشگاهها مدت زمان کوتاهی را میگذرانند و در این مدت باید بهطور چشمگیری بر زبان تسلط یابند. آموزش زبانهای دوم در سالهای اخیر، از محیط آموزشی مدرسمحور به محیط آموزشی یادگیرندهمحور تغییر یافته است تا زبانآموزان یادگیری خویش را در اختیار گیرند و به خودمختاری دست یابند. در این راستا، پژوهش حاضر میزان آمادگی فارسیآموزان غیرایرانی را برای خودمختار بودن بررسی میکند. شرکتکنندگان شامل 155 تن از فارسیآموزان سطح تکمیلی هستند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامۀ تامر (2013) بهره گرفته شده است که دارای چهار بخش مسئولیتها، تواناییها، انگیزه و فعالیتهای درون و بیرون کلاس است. در پایان پرسشنامه بخشی با عنوان بازپاسخ برای فارسیآموزان درنظر گرفته شده است. پاسخهای فارسیآموزان حاکی از نوعی تضاد میان بخش مسئولیتها با بخش تواناییها، انگیزه و فعالیتهای درون و بیرون کلاس است. یافتهها نشان میدهد که با وجود آنکه فارسیآموزان خود را از توانایی و انگیزۀ لازم جهت یادگیری خودمختارانۀ زبان فارسی بهرهمند میدانند و خود را در انجام فعالیتهای درون و بیرون کلاس فعال میدانند، اما بیشتر مسئولیت یادگیری را متوجه مدرسان
میکنند. علاوه بر این، بررسیهای آماری نشاندهندۀ رابطۀ معکوس و معناداری میان ادراک فارسیآموزان از مسئولیتها و فعالیتهای درون کلاس است. از جهت دیگر، میان تواناییهای
فارسیآموزان با انگیزه و فعالیتهای درون و بیرون کلاس و همچنین میان انگیزه با فعالیتهای درون و بیرون کلاس رابطۀ مستقیم و معناداری دیده میشود.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش زبان انتشار: 1400/1/1