جستجو در:
دوره 5، شماره 5 - ( 1393 )
جلد 5 شماره 5 صفحات 228-207 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moghaddasi-nia M, Soltani S A A. Pragmatics and Politeness Strategies in Some Shi’a Supplications. LRR 2015; 5 (5) :207-228
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-5259-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-5259-fa.html
مقدسی نیا مهدی، سلطانی سید علی اصغر. کاربردشناسی زبان و سازوکارهای ادب‌ورزی در برخی از ادعیه شیعه. جستارهای زبانی. 1393; 5 (5) :207-228
1- استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه قم، قم، ایران
2- دانشیار زبان‌انگلیسی، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران
2- دانشیار زبان‌انگلیسی، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران
چکیده: (7259 مشاهده)
وجود اختلاف در جایگاه اجتماعی، دینی و سیاسی افراد، آن‌ها را به سمت شیوه‌ای خاص از سخن گفتن سوق می‌دهد تا به این ترتیب، متکلم در کنش زبانی خود به جایگاه و منزلت مخاطب لطمه وارد نکند. از نظر مسلمانان، عالی‌ترین مقام هستی، خداوند است و مسلمانان هنگام سخن گفتن با او می‌کوشند تا از سازوکارهای خاصی برای حفظ و رعایت جایگاه این مخاطب والامقام استفاده کنند. در این راستا، مسئله این پژوهش آن است که دریابد انسان هنگام صحبت کردن با خدا از چه سازوکارهای ادب‌ورزی‌ای بهره می‌گیرد. از‌این‌رو، جستار حاضر با رویکردی توصیفی‌‌ـ تحلیلی و بر‌اساس نظریه ادب‌ورزی براون و لوینسون به بررسی راهبردهای ادب‌ورزی در ادعیه شیعه می‌پردازد تا به سؤال یاد‌شده پاسخ گوید. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که افراد در هنگام طرح خواسته خود با خداوند، از سازوکار «کوچک‌داشت خود» و «بزرگ‌داشت دیگری» استفاده کرده، تلاش می‌کنند تا با ذکر صفات مخاطب خود، والا بودن جایگاهش را نشان دهند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |