استادیار و عضو هیئت علمی گروه تخصصی زبان فرانسه و آلمانیدانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعیواحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، l.shobeiri@gmail.com
چکیده: (1544 مشاهده)
استقلال و خودآموزی مفاهیمی هستند که در روشهای نوین آموزش زبانهای خارجی ارزش و معنایی دوباره یافتهاند. هدف از انجام این تحقیق بررسی این مسأله است که چگونه میتوان در کلاس آموزش زبان فرانسه به زبانآموزان جهتِ داشتن استقلال در یادگیری و مهارت خودآموزی کمک کرد؟ برای ارائه راهکار در این زمینه ابتدا نیاز به پاسخ به این پرسش داریم که اساساً چه تفاوتی میان زبانآموزان خودآموز و غیرخودآموز وجود دارد؟ فرضیه ما این است که فراگیرانِ خودآموز بطور طبیعی از «دانش-مهارت بودن»، «دانش-مهارت یادگیری» و تجربه زیستهی بالاتری نسبت به دیگران برخوردارند. بمنظور مقایسه تواناییهای فراگیران خودآموز و غیرخودآموز در بکارگیری استراتژیهای شناختی و فراشناختی، فراخوانی منتشر کردیم و از 35 نفر از فراگیرانی که زبان فرانسه را کاملاً و یا نسبتاً بصورت خودآموز فراگرفته بودند خواستیم تا به دو پرسشنامه در خصوص بکارگیری راهبردهای شناختی و فراشناختی پاسخ دهند. این دو پرسشنامه برگرفته از پولیتزر، مک گروارتی و ویلینگ میباشد. همزمان از 35 نفر از افرادیکه در هیچ دورهای از یادگیری زبان فرانسه بصورت خودآموز عمل نکرده بودند نیز خواسته شد تا به دو پرسشنامه فوق پاسخ دهند.. نتایج این پژوهش که بصورت آمار توصیفی ارائه گردید نشان میدهد که فراگیران خودآموز در بکارگیری هر دو گونه راهبردی از تواناییهای بالاتری برخوردارند. در نتیجه باید گفت که استقلال و کلیه راهبردهای شناختی و فراشناختی اگر چه ممکن است بصورت طبیعی در تمامی افراد وجود داشته باشد اما ظهور آنها از حالت بالقوه به بالفعل در بیشتر موارد امری خود به خودی نیست و نیاز به حمایت آموزشی دارد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش زبان انتشار: 1402/3/10