مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23223081.1401.0.0.201.3

XML English Abstract Print

کاربست نظریه پیش نمونه و شبکه شعاعی در معنی شناسی شناختی ذکر در قرآن
فاطمه رضایی کلیدبری* 1، کبری روشنفکر2 ، خلیل پروینی2 ، عالیه کرد زعفرانلو کامبوزیا2
1- دکتری زبان و ادبیات عرب دانشگاه تربیت مدرس تهران ، REZAEI.F110@YAHOO.COM
2- عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (1716 مشاهده)
بررسی معنای واژه با رویکرد معنا­شناسی شناختی، از رهگذر شبکه شعاعی، تغییر معنای واژه در بافت­های مختلف را در قالب الگویی نظام­مند تحلیل می­کند. در این نگرش، واژه معنای مرکزی دارد که این معنای مرکزی در مفاهیم فرعی نیز مشاهده می­شود. بر این اساس معانی فرعی که برای واژه مطرح می­شود به گونه­ای با معنای مرکزی گره می­خورد و شبکه معنایی شکل می­گیرد.  با توجه به اینکه این نظریه می­تواند توسعه های معنایی واژه را تبیین کند و چگونگی به وجود آمدن آنها را روشن سازد لذا بر آن شدیم تا با روش توصیفی تحلیلی برای تبیین شبکه معنایی ذکر در قرآن از آن بهره ببریم. پرداختن به واژه ذکر در ذیل این نظریه، ما را به نتایجی می­رساند که به قرار زیر است: یاد­آوری ارادی زبانی الله به همراه حضور قلب معنای مرکزی واژه ذکر است. این معنا هسته مرکزی شبکه معنایی منسجمی به شمار می­رود که از شش معنای شعاعی مبتنی بر معنای نخست تشکیل شده است. نسبت دوری و نزدیکی این معانی به معنای مرکزی با توجه به میزان فراوانی داده، مورد بازخوانی­شده، و میزان ایمانی که به سبب آن بازخوانی صورت می­گیرد، متفاوت است.
واژه‌های کلیدی: معنی شناسی، قرآن، ذکر، شبکه شعاعی، پیش نمونه
     
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: زبان شناسی
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.