دوره 16، شماره 4 - ( 1404 )                   جلد 16 شماره 4 صفحات 0-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

nurmohammadi atashghah S H, Khoeini E, sarli N. The "future in past" verbs in the persian language.. LRR 2025; 16 (4) :12-0
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-62532-fa.html
نورمحمدی آتشگاه سیدحسن، خویینی عصمت، سارلی ناصرقلی. افعال آینده در گذشته در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1404; 16 (4) :12-0

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-62532-fa.html


1- دانشگاه خوارزمی ، azafnac@gmail.com
2- هیئت علمی دانشگاه خوارزمی
چکیده:   (2944 مشاهده)
چکیده
نویسندگان مقاله ی حاضر پس از بررسی مساله ی زمان در افعال فارسی ، به بازنگری کارکرد افعال معین و افعال وجهی  می پردازند و با طرح و نقد اقوال نویسندگان دستور زبان در این باره ، تمایز این دو نوع فعل را رد و شباهت های آنها را در زبان بیان می کنند و نشان می دهند که افعال وجهی و معین کارکرد همسانی دارند ؛  سپس با معرفی فعل "خواست" به عنوان فعل معین ( و نه فعل وجهی ) در افعالی نظیر " خواست برود و می خواست برود و ... " ، وجود زمان «آینده در گذشته» را در زبان فارسی مطرح می سازند و آن را با زمانی به همین نام در زبان انگلیسی مورد مقایسه قرار می دهند . نویسندگان اعتقاد دارند که زمان " آینده در گذشته " تنها یک زمان نیست بلکه در ترکیب با زمانهای دیگر نیز می تواند زمانهای جدیدی را در زیر مجموعه ی خود به وجود آورد .
 
     
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: دستور زبان
انتشار: 1404/2/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.