جستجو در:
دوره 9، شماره 1 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 211-185 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Marefat H, Mehdizadeh M. Heavy NP Shift in Persian: Evidence from Native Speakers’ Intuition. LRR 2018; 9 (1) :185-211
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-7359-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-7359-fa.html
معرفت حمیده، مهدی‌زاده مصطفی. جایگاه گروه اسمی سنگین در زبان فارسی: شواهدی از شم زبانی گویشوران بومی. جستارهای زبانی. 1397; 9 (1) :185-211
حمیده معرفت1 
، مصطفی مهدی‌زاده* 2
، مصطفی مهدی‌زاده* 2
1- استاد زبان‌شناسی کاربردی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی کاربردی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی کاربردی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (10253 مشاهده)
پژوهش‌های پیشین در زمینۀ جایگاه گروه اسمی سنگین نشان میدهد که در زبان‌های «فعل ـ مفعول» همانند انگلیسی، سازه‌های بلند‌تر پس از سازه‌های کوتاه‌تر (پسایندسازی) ظاهر می‌شوند؛ ولی در زبان‌های «مفعول ـ فعل» همانند ژاپنی و کره‌ای، سازه‌های بلند قبل از سازه‌های کوتاه (پیشایندسازی) قرار می‌گیرند. در این گسترۀ پژوهشی، بررسی زبان فارسی می‌تواند جالب باشد؛ زیرا این زبان دارای توالی کلمه‌ای نسبتاً آزاد است و از نظر موقعیت هسته در گروه‌ها، هم هسته ـ آغاز و هم هسته ـ پایان است. پژوهش‌هایی که این پدیده را در فارسی بررسی کرده‌اند شواهدی مبنی بر پیشایندسازی گروه اسمی سنگین در این زبان یافته‌اند؛ ولی غالب آن‌ها از داده‌های پیکره‌ای و عملکردی استفاده کرده‌اند که بیشتر نشان‌دهندۀ استفادۀ زبان در دنیای واقعی است. پژوهش حاضر علاوه بر بررسی داده‌های عملکردی، با استفاده از آزمون قضاوت دستوری، شم زبانی فارسی‌زبانان را نیز تحلیل کرده است. نتایج حاصل از یک آزمون تولیدی عملکرد‌محور و یک آزمون قضاوت دستوری ـ که به 37 فارسی‌زبان داده شد ـ نشان میدهد با اینکه فارسی‌زبانان در آزمون قضاوت دستوری هم پیشایندسازی و هم پسایندسازی را قابل قبول می‌دانند، در آزمون تولیدی غالباً مفعول مستقیم را ـ که دارای نشانگر «را» است ـ بدون توجه به سنگینی آن قبل از مفعول غیرمستقیم قرار می‌دهند. این یافته‌ها از دو جنبه اهمیت دارند: 1. استفادۀ هم‌زمان از داده‌های تجربی و شم زبانی در پژوهش‌های زبانی تصویر دقیق‌تری از پدیدۀ مورد بررسی فراهم می‌کند، و 2. در زبان فارسی میزان مشخص یا معین بودنِ مفعولِ مستقیم تناوب مفعول‌ها را تعیین می‌کند نه سنگینی یا سبکی آن‌ها.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: تناوب کلمه‌ای، جابه‌جایی گروه اسمی سنگین، مفعول مستقیم/ غیرمستقیم، پیشایندسازی/ پسایندسازی، استفادۀ زبانی/ شم زبانی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |