جستجو در:
مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
ناهید اسلامی هنر۱ 
، شجاع تفکری رضایی۲ ، اسدالله آژیر۲ ، عامر قیطوری* ۳
، شجاع تفکری رضایی۲ ، اسدالله آژیر۲ ، عامر قیطوری* ۳
۱- سازمان آموزش و پرورش
۲- عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه
۳- عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه ،amer@razi.ac.ir
۲- عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه
۳- عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه ،
چکیده: (۷۹۸ مشاهده)
گرچه مطالعات زیادی دربارۀ زمان در آیات وحی انجام شده است، با این حال ماهیت و نقش مقولۀ زمان در قرآن، به‌مثابۀ متن مقدس، چندان موردتوجه نبوده است. مطالعۀ پیش‌‌رو باتکیه‌بر مفاهیم موجود در نظریۀ رایشنباخ یعنی زمان تکلم، زمان رویداد، و زمان ارجاع به بررسی زمانهای بهکاررفته در متن سورۀ غافر در سطح جمله و متن میپردازد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که در سورۀ یادشده درکنار تعداد پرشمار جمله‌های اسمیه، از طیف وسیعی از زمان‌ها اعم از ماضی، مضارع و مستقبل استفاده شده است و اینکه زمانهای ماضی عمدتا در معنایی غیر از گذشته بهکاررفتهاند، بدین صورت که یا نقطۀ ارجاع آنها در زمان حال یا آینده است یا به حقیقتی کلی اشاره دارند که منحصر به زمان خاصی نیست. بنابراین، در سراسر سورۀ غافر افعال ماضی، درست مانند افعال مضارع و مستقبل همگی مفهوم گستردهای از زمان حال را محققمیسازند.
واژه‌های کلیدی: سورۀ غافر، نظریۀ زمانی رایشنباخ، زمان در متن قرآن، زمان حال فراگیر، زمان گذشتۀ فراگیر
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
معناشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |