جستجو در:
مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد ، hamidreza.sadeghi@mail.um.ac.ir
چکیده: (776 مشاهده)
لایه آوایی یک مقوله زبانی است که باعث ایجاد موسیقی در کلام می‌شود. موسیقی بیرونی و درونی در سطح آوایی سخن، قابل بررسی است. با بررسی وزن، قافیه و ردیف، موسیقی بیرونی و با تحلیل آرایه‌های لفظی مانند سجع، جناس و تکرار، به موسیقی درونی دست می‌یابیم. علاوه بر این، سطح موسیقایی کلام1 با بررسی انواع اِبدال، اِماله، کوتاهی بلندی هجاها، نام‌آوا و تلفّظ‌های کهن، مشخّص می‌شود به نحوی که فرم سخن را از حالت عادی و زبان معیار خارج می‌کند.
اهمّیّت بررسی لایه آوایی سخن در این است که این مؤلّفه‌های زبانی، علاوه بر تأثیر زیبایی‌شناسیک آواها در سخن، موجب برجستگی کلام و تشخّص سبکی می‌شود.
"آن‌سال‌ها" نام کتابی است به قلم محمّدجعفریاحقّی، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی که درآن به شرح دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود پرداخته است.
این پژوهش براساس مطالعات کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی و بر مبنای سبک‌شناسی لایه‌ای انجام شده است و هدف آن، تعیین میزان بسآمد لایه آوایی در اثر مورد پژوهش، با ذکر شواهد متنی و شرح آن‌هاست تا از رهگذر بررسی تعداد تکرار یک مقوله در متن، ویژگی‌های سبکی آن مشخّص شود.
نویسنده، به دلیل اهتمام ، علاقه و اصرار در استفاده از گویش محلّی جهت انتقال پیام خود؛ از مؤلّفه‌های آوایی به خوبی بهره برده و البته، در این مسیر معنا را فدای لفظ نکرده است. با یک بررسی آماری می‌توان ادعا نمود که سهم مقوله‌های‌آوایی مانندِ نام‌آوا، سجع و تکرار بیش از سایرظرفیت‌های زبانی است که می‌توان آن را ویژگی سبکی اثر دانست.
اهمّیّت بررسی لایه آوایی سخن در این است که این مؤلّفه‌های زبانی، علاوه بر تأثیر زیبایی‌شناسیک آواها در سخن، موجب برجستگی کلام و تشخّص سبکی می‌شود.
"آن‌سال‌ها" نام کتابی است به قلم محمّدجعفریاحقّی، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی که درآن به شرح دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود پرداخته است.
این پژوهش براساس مطالعات کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی و بر مبنای سبک‌شناسی لایه‌ای انجام شده است و هدف آن، تعیین میزان بسآمد لایه آوایی در اثر مورد پژوهش، با ذکر شواهد متنی و شرح آن‌هاست تا از رهگذر بررسی تعداد تکرار یک مقوله در متن، ویژگی‌های سبکی آن مشخّص شود.
نویسنده، به دلیل اهتمام ، علاقه و اصرار در استفاده از گویش محلّی جهت انتقال پیام خود؛ از مؤلّفه‌های آوایی به خوبی بهره برده و البته، در این مسیر معنا را فدای لفظ نکرده است. با یک بررسی آماری می‌توان ادعا نمود که سهم مقوله‌های‌آوایی مانندِ نام‌آوا، سجع و تکرار بیش از سایرظرفیت‌های زبانی است که می‌توان آن را ویژگی سبکی اثر دانست.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
واج شناسی وآواشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |