دانشگاه مازندران ، m.khalili@umz.ac.ir
چکیده: (93 مشاهده)
از آنجا که نظریههای یادگیری اغلب در آموزش ترجمه نادیده گرفته شدهاند، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر کاربست نظریۀ یادگیری ارتباطگرایی در آموزش ترجمه با استفاده از یکی از ابزارهای ترجمۀ مبتنی بر هوش مصنوعی، Matecat، انجام شد. شرکتکنندگان سی نفر از دانشجویان سال سوم مترجمی بودند که برای واحد ترجمۀ اسلامی از انگلیسی ثبت نام کرده بودند. قبل از شروع دوره، یک پیشآزمون برای ارزیابی مهارت ترجمه دانشجویان برگزار شد. سپس بر اساس نتایج آن، دو گروه آزمایش و کنترل تشکیل شد. همگنی این دو گروه با استفاده از آزمون Tمستقل در SPSS بررسی شد. برخلاف گروه کنترل، گروه آزمایش در طول دوره بر اساس اصول ارتباطگرایی و مدل طراحیشده آموزش دید. در پایان برنامه، یک پسآزمون برگزار شد و نمرات با استفاده از آزمون Tمستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد اگرچه هر دو گروه در ابتدای دوره تقریباً در یک سطح بودند، در پایان دوره، کیفیت ترجمههای گروه آزمایش بیش از گروه کنترل افزایش یافته بود. همچنین، گروه آزمایش در موارد مربوط به انسجام و همبستگی، ساختار، سبک و موارد فرهنگی بهتر از گروه کنترل عمل کرده بود. در واقع، یافتهها نشان داد که به کارگیری ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی به خودی خود منجر به بهبود قابل توجه در کیفیت ترجمۀ یادگیرندگان نمیشود مگر اینکه آموزش در چارچوب نظریۀ یادگیری مانند ارتباطگرایی صورت گیرد که برآمده از نیازهای عصر دیجیتال است.