نیکوبخت ناصر، دسپ سید علی، بزرگ بیگدلی سعید، منشی زاده مجتبی. الگوی تحول نقش زن از همسر خانه دار تا مصلح اجتماعی براساس نشانهشناسی اجتماعی رمان های سووشون و عادت می کنیم. جستارهای زبانی. 1391; 3 (3) :217-235
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-8222-fa.html
1- دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4- دانشیار گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه علامه¬طباطبایی، تهران، ایران
چکیده: (7563 مشاهده)
نویسندگانِ زن بر این باورند که در ادبیات مردان، نقشی که به زنان داده میشود، نقشی فرعی است و زن در بیشتر آثار ادبی، عبارت از «دیگری» مرد است و به همین دلیل در ادبیات مردمحور، موضوع تجربۀ زنان مورد توجه قرار نمیگیرد. این موضوع باعث شد که نویسندگان زن بر این نکته تأکید کنند که زنان به دلیل برخورداری از امتیازات خاص بیولوژیکی، معنی خاصی از تجربۀ زنانه به خواننده نشان میدهند که ادبیات مردانه قادر به توصیف و بیان آن نیست. زنان داستان نویس در ایران توانستند موقعیت خود را در نوشتن آثار داستانی ابراز کنند و مورد استقبال مخاطبان قرار گیرند. این پژوهش به شیوه توصیفی– تحلیلی مبتنی بر چارچوب نظری زبان به مثابۀ نظامی نشانه شناختی- اجتماعی، به تحلیل دو رمان سووشون سیمین دانشور و عادت میکنیم زویا پیرزاد پرداخته است. مهم ترین نتیجه حاصل از کاربست این نظریه در تحلیل رمان های مذکور، تلاش نویسندگان آن ها برای نمایش روایتی زنانه و بازنمود هویتی زنان به شیوههای مختلف در سطوح مختلف متن (نحوی، معنایی و اندیشگانی) است. در دو رمان مذکور تحول در نقش زن از همسری خانهدار تا نیروی کنشگر و فعال در عرصۀ اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سوق داده شده است.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
کاربرد شناسی زبان انتشار: 1390/10/4