1
دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران
2
دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه بوعلی‌سینا همدان، همدان، ایران
چکیده
زبان تاتی از جمله زبانهایی است که از میان شیوههای رایج در بین زبانهای جهان برای نمایش روابط دستوری، از شیوه «حالتنمایی» و «نشاندار کردن وابستهها» در کنار شیوههای دیگری همچون «مطابقه» استفاده میکند. این زبان یکی از زبانهای ایرانی شمال غربی است که گونههای مختلف آن در برخی روستاها و شهرهای استانهای اردبیل، قزوین، زنجان و گیلان به صورت جزیرههای زبانی به حیات خود ادامه میدهند. گونه مورد بررسی در این مقاله، دروی (dərav-i) تاتی مورد تکلم در روستای درو، از توابع شاهرود خلخال است. هدف از این پژوهش، بررسی نظام حالتنمایی در این گونه است. با وجود ویژگیهای کهن این گونه زبانی، تاکنون تحقیقی در مورد نظام حالتنمایی آن انجام نشده است؛ در‌حالی‌که این گونه، به علت مهاجرت بسیار زیاد نسل جوان به شهرهای اطراف و عدم انتقال به نسل بعدی، از زبانهایی است که بسیار در معرض خطر فراموشی قرار دارد.
جستارهای زبانی