بررسی سبک‌‏شناختی فعل در گلستان؛ متأثر از حوزۀ تعلیمی آن با رویکرد نقش‌گرای نظام‏مند

• ·      آقاگل‌زاده، فردوس؛ عالیه کردزعفرانلو و حسین رضویان (1390). «سبک‌شناسی داستانبراساس فعل: رویکرد نقش‌گرا». سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). س4، ش1. صص243-254.


• ابوالقاسمی، محسن (1387). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.


• ·      ایشانی، طاهره و معصومه نعمتی قزوینی (1392). «بررسی انسجام و پیوستگی در سورۀ صف با رویکرد زبانشناسی نقش‌گرا». مجلۀ انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی. ش27. تابستان. صص65-95.


• پورنامداریان، تقی و طاهره ایشانی (1389). «تحلیل انسجام و پیوستگی در غزلی از حافظ با رویکرد زبانشناسی نقش‌گرا». مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی. س18، ش67. صص7-43.


• تولان، مایکل (1386). روایت‌شناسی؛ درآمدی زبانشناختی ـ انتقادی. ترجمه سیدفاطمه علوی و فاطمه نعمتی. تهران: سمت.


• خرمی، مهدی (1393). «بلاغت تکرار در قرآن و شعر قدیم عربی (جاهلی)». فصلنامۀ جستارهای زبانی. د5، ش2. (پیاپی18). صص95-110.


• ·      سارلی، ناصرقلی و طاهره ایشانی (1390). «نظریه انسجام و هماهنگی انسجامی و کاربست آن در یک داستان کمینه فارسی (قصۀ نردبان)». دو فصلنامه زبان‌پژوهی. س2، ش4. صص51-77.


• سعدی، مصلح‌الدین (1377). گلستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.


• فرخزاد، فروغ (1381). دیوان فروغ فرخزاد. تهران: طلایه.


• مهاجر، مهران و محمد نبوی (1376). به سوی زبانشناسی شعر، رهیافتی نقش‌گرا. تهران: مرکز.


• نغزگوی‌کهن، مهرداد و محمد راسخ‌مهند (1391). «دستوری شدگی و بسط استعاری». پژوهش‌های زبانی. د3، ش1. صص 117-134.

• Halliday, M. A. K & R. Hassan (1985). Language, Context and  Text : Aspectsof Language in a Social-Semiotic Perspective. Deakin University Press.


• Halliday, M. A. K (2004). An Introduction to Functional Grammar. London: Edward.


• Halliday, M. A. K & R. Hassan (1976). Cohesion in English. London: Longman.


• Hassan, R. (1984). “Coherence and cohesive harmony”. In Flood (Ed.), Understand Reading Comprehension. New York: Delaware.


• Hassan, R. (1989). Linguistics, Language and Verbal Art. Oxford: Oxford University Press.

Simpson, P. (2004). Stylistics: A Resource Book for Students. London: Routledge