Stylistic Study of the Verbs in Gulistan: An Approach to Halliday’s Systemic Functional Grammar

Authors
M. Monshizadeh 1
L. Elahian 2
1 Associate Professor of Linguistics, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran
2 Ph.D. Graduate of Persian Language and Literature, Tehran, Iran
Abstract
Sa’di’s Gulistan has always been considered as one of the most important sublime masterpieces of Persian literature. Regarding to stylistic researches on Gulistan, one of the peculiarities of Sa’di’s artistic techniques is to select the verbs in such a way to reflect the influence of didactic qualities. In Halliday’s systemic functional grammar, the verb category is also considered as a process of transitivity system (grammatical ability for representation of experience in language), ideational and experiential meta-functions. The study of the types and frequencies of the processes leads to the achievement of the author’s mental status and style. In the stylistic study of texts, transitivity system makes it possible to select the processes systematically and to represent the author’s intentions. The goal of this article is to study the main components of masterpieces like Gulistan and to describe its features. To attain this goal, having explained the processes and its types, seven parts of Gulistan (the first seven Babs) and their frequencies are studied at the first step. The study reveals that Sa’di has paid attention to the selection of the processes and the capability of the simultaneous artistic repetitions besides meaning and rhythm. Since most Sadi’s examples are of behavioral nature, it is concluded that the main concentration of Gulistan is on humans, social relationship and the didactic principles.

Keywords

  • ·      آقاگل‌زاده، فردوس؛ عالیه کردزعفرانلو و حسین رضویان (1390). «سبک‌شناسی داستانبراساس فعل: رویکرد نقش‌گرا». سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). س4، ش1. صص243-254.

  • ابوالقاسمی، محسن (1387). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.

  • ·      ایشانی، طاهره و معصومه نعمتی قزوینی (1392). «بررسی انسجام و پیوستگی در سورۀ صف با رویکرد زبانشناسی نقش‌گرا». مجلۀ انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی. ش27. تابستان. صص65-95.

  • پورنامداریان، تقی و طاهره ایشانی (1389). «تحلیل انسجام و پیوستگی در غزلی از حافظ با رویکرد زبانشناسی نقش‌گرا». مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی. س18، ش67. صص7-43.

  • تولان، مایکل (1386). روایت‌شناسی؛ درآمدی زبانشناختی ـ انتقادی. ترجمه سیدفاطمه علوی و فاطمه نعمتی. تهران: سمت.

  • خرمی، مهدی (1393). «بلاغت تکرار در قرآن و شعر قدیم عربی (جاهلی)». فصلنامۀ جستارهای زبانی. د5، ش2. (پیاپی18). صص95-110.

  • ·      سارلی، ناصرقلی و طاهره ایشانی (1390). «نظریه انسجام و هماهنگی انسجامی و کاربست آن در یک داستان کمینه فارسی (قصۀ نردبان)». دو فصلنامه زبان‌پژوهی. س2، ش4. صص51-77.

  • سعدی، مصلح‌الدین (1377). گلستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.

  • فرخزاد، فروغ (1381). دیوان فروغ فرخزاد. تهران: طلایه.

  • مهاجر، مهران و محمد نبوی (1376). به سوی زبانشناسی شعر، رهیافتی نقش‌گرا. تهران: مرکز.

  • نغزگوی‌کهن، مهرداد و محمد راسخ‌مهند (1391). «دستوری شدگی و بسط استعاری». پژوهش‌های زبانی. د3، ش1. صص 117-134.


 



  • Halliday, M. A. K & R. Hassan (1985). Language, Context and  Text : Aspectsof Language in a Social-Semiotic Perspective. Deakin University Press.

  • Halliday, M. A. K (2004). An Introduction to Functional Grammar. London: Edward.

  • Halliday, M. A. K & R. Hassan (1976). Cohesion in English. London: Longman.

  • Hassan, R. (1984). “Coherence and cohesive harmony”. In Flood (Ed.), Understand Reading Comprehension. New York: Delaware.

  • Hassan, R. (1989). Linguistics, Language and Verbal Art. Oxford: Oxford University Press.


Simpson, P. (2004). Stylistics: A Resource Book for Students. London: Routledge

Language Related Research
Volume 6, Issue 6
November and December 2015
Pages 259-279