ویژگی‌های فعل مرکب با مصادر قرضی و اشتقاق‌های آن از زبان عربی در فارسی معاصر : ویژگی‌ها و محدودیت‌ها دیدگاه صرف شناختی

در مقاله حاضر نگارندگان با توجه به نزدیکی زبان فارسی به زبان عربی و مناسبات فرهنگی و تاریخی مشترک میان آنها در طول ادوار مختلف و نیز وامگیری واژه­های بسیار از این زبان در زبان فارسی معاصر ، به گونه­ای که بخش چشمگیری از واژگان فارسی امروز به ویژه جزء غیرفعلی در افعال مرکب به واژه­های قرضی از این زبان اختصاص یافته است ، به بررسی افعال مرکب ساخته شده با مصادر عربی و مشتقات آنها می­پردازند. با توجه به توسعه و زایایی فرایند ترکیب به عنوان یک فرایند واژه­سازی فعال در زبان فارسی که به لحاظ رده­شناختی یک ویژگی شاخص محسوب می­شود ؛ همواره این فرایند از رویکردهای مختلف مورد توجه زبان­شناسان ایرانی و غیر ایرانی قرار گرفته­است. لذا ، هدف از پژوهش حاضر در گام نخست ، بررسی و توصیف روند شکل­گیری افعال مرکب فارسی برگرفته از مصادر عربی و اشتقاق­های آنها با بهره­گیری از دستاوردهای زبان­شناسی شناختی است و سپس بررسی ساختار و محدودیت­های حاکم بر ساخت چنین ترکیب­هایی می­باشد. شایان ذکراست که افعال منتخب مورد بررسی، مبتنی بر سه نظریه مقوله­بندی ، حوزه­سازی و مفهوم­سازی که از مبانی نظری صرف شناختی مطرح شده از سوی هماوند (2011) هستند ، مورد بررسی قرار می­گیرند.