مقایسه تأثیر القای موسیقی و تقلید حرکات قصدمند بر افزایش میانگین تعداد فعل در جمله در کودکان اُتیستیک

نویسندگان
هانیه یارمند 1
حسن عشایری 2
1 دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 استاد نورو سایکیاتری، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده
این پژوهش، از جمله پژوهش‌های میان‌رشته‌ای است که در حوزه‌های علوم ‌شناختی، زبان‌شناسی ‌بالینی، عصب‌شناسی‌ زبان و آسیب‌شناسی ‌زبان قرار می‌گیرد و در جهت حل مشکلات و اختلالات مربوط به زبان، انجام ‌گرفته ‌است. هدف از این پژوهش، مقایسه تأثیر تحریک سیستم نورون‌های آینه‌ای از طریق القای موسیقی و تقلید حرکات قصدمند بر افزایش میانگین تعداد فعل در جمله در گفتار آزاد کودکان اُتیستیک است. به‌همین منظور، ابتدا دو پژوهش آزمایشی در 12 جلسه روی دو دختر 6 و 7 ساله اتیستیک به مدت چهار هفته در دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده علوم توانبخشی اجرا شد. پس از مشاهده نتایج مثبت و مؤثر این دو روش، نمونه‌های دیگر، یعنی 6 دختر اتیستیک 5- 8 ساله تک‌زبانه فارسی‌زبان، به‌صورت نمونه در دسترس، انتخاب شدند و 42 جلسه در طی چهارده هفته، به‌صورت سه جلسه 20- 30 دقیقه‌ای در هفته تحت آموزش، قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به دو گروه تقسیم شدند؛ هنگام آموزش تقلید حرکات قصدمند در گروه اول که شامل 3 آزمودنی می‌شد، موسیقی در کلاس پخش‌ نمی‌شد (تحریک دیداری و حرکتی)؛ اما در گروه دوم که شامل 3 آزمودنی می‌شد، هنگام آموزش تقلید حرکات قصدمند، موسیقی بی‌کلام پخش می‌شد (تحریک دیداری، حرکتی و شنیداری). به‌منظور ارزیابی شاخص میانگین تعداد فعل در جمله، گفتار آزمودنی‌ها‌، پیش و پس از اجرای مداخله، درحین بازی و مکالمات روزمره ضبط‌ شد؛ سپس میانگین تعداد فعل در جمله آن‌ها اندازه‌گیری ‌شد. یافته‌های حاصل از پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 به کمک آزمون تی زوج و آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که میانگین تعداد فعل در جمله، به‌صورت معنی‌داری بعد از دوره آموزشی در هر دو گروه افزایش یافت. علاوه بر افزایش میانگین تعداد فعل در کل آزمودنی‌ها، میانگین تعداد فعل در جمله، در گفتار آزمودنی‎های گروه دوم نسبت به آزمودنی‌های گروه اول تفاوت معنی‌داری داشت. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان ‌گفت تحریک سیستم نورون‌های آینه‌ای از طریق القای موسیقی و تقلید حرکات قصدمند تأثیر مثبتی بر افزایش میانگین تعداد فعل در جمله در کودکان ‌اتیستیک دارد. البته گفتنی است که تحریک شنیداری- دیداری- حرکتی این سیستم عصبی، تأثیر بیشتری بر پیشرفت وضعیت کلامی این کودکان دارد.

کلیدواژه‌ها

  • رفیعی، مجید و دیگران (‌1388‌). «بررسی تأثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر طول گفته کودکان 3 تا 9 ساله مبتلا به اتیسم». فصلنامه علمی- پژوهشی روان‌شناسی دانشگاه تبریز. س 4. ش 13. صص 103-115‌.

  • رفیعی، سید مجید و دیگران (1389). «بررسی تأثیر تقلید حرکتی غیر گفتاری بر توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به درخودماندگی (اوتیسم)». فصلنامه علمی- پژوهشی توانبخشی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی. د 11. ش 2. صص 74-81‌.

  • ·      صمدی، سید‌علی (1392). کودکان دارای اتیسم: راهنمای آموزش برای والدین و مربیان.تهران: دوران.

  • عشایری، حسن و دیگران (1382). «بررسی یادگیری حرکتی پس از آسیب یک‌طرفه مغز». مجلة حرکت. د 10. ش15. صص 5‌.

  • فردوسی، ندا و دیگران (1392). «تأثیر روش آواز آهنگین بر کیفیت گفتار کودکان درخودمانده (اُتیستیک) هفت تا ده ساله پسر فارسی‌زبان». فصلنامة تازه‌های علوم شناختی. س 15. ش 3. صص 12-23.

  • نجل رحیم، عبدالرحمان (1388).«من در آیینه دیگری». بازتاب دانش. د 3‌. ش 12. صص 7-12.

  • نیلی‌پور، رضا (1380). زبان‌شناسی و آسیب‌شناسی زبان. تهران: هرمس.

  • نیلی‌پور، رضا و دیگران (1392). فرهنگ توصیفی آسیب‌شناسی گفتار و زبان. تهران: فرهنگ معاصر.

  • هامیل، دونالد دی و فیلیس ال نیوکامر (1389). آزمون رشد زبان TOLD- P:3.انطباق و هنجاریابی به زبان فارسی. ترجمه سعید حسن‌زاده و اصغر مینایی. تهران: پژوهشگاه مطالعات آموزش و پروش.

  • Arbib, Michael. A. (2005). “From monkey-like action recognition to human language: An evolutionary framework for neurolinguistics”. Behavioral and Brain Sciences.Vol. 28(2). pp. 105-124.

  • Arbib, Micheal. A. (2012)  How the Brain Got Language: The Mirror System Hypothesis. Oxford: Oxford University Press. Vol: 16.

  • Avikainen, S.; T. Kulomäki & R. Hari (1999).“Normal movement reading in Asperger subjects”. Neuroreport. Vol: 10(17). pp. 3467-3470.

  • Buccino, G. et. al. (2004). “Neural circuits underlying imitation learning of hand actions: An event-related fMRI study”. Neuron. Vol: 42(2). pp. 323-334.

  • Cochin, S. et. al. (1999). “Observation and execution of movement: similarities demonstrated by quantified electroencephalography”. European Journal of Neuroscience. Vol: 11 (5). pp. 1839-1842.

  • Dapretto, M. et. al. (2006). “Understanding emotions in others: mirror neuron dysfunction in children with autism spectrum disorders”. Nature Neuroscience. Vol. 9. pp. 28– 30.

  • Fadiga, L. et. al. (1995). “Motor facilitation during action observation: a magnetic stimulation study”. Journal of Neurophysiology. 73(6). pp. 2608-2611.

  • Ferdosi, N. (2013).  “The Effects of Melodic Intonation Therapy on 7-10- year, Persian, Autistic, Male Children’s Speech”. Advances in Cognitive Science (quarterly journal). Vol. 15( 3). pp: 12-23.

  • Finingan, E. & E. Starr (2010). “Increasing social responsiveness in a child with autism. A comparison of music and non-music interventions”. Autism Journal. 14(4). pp. 321-48.

  • Gallese, V. & G. Lakoff (2005). “The brain's concepts: The role of the sensory-motor system in conceptual knowledge”. Cognitive Neuropsychology. 22(3-4). pp. 455-479.

  • Gallese, V. et. al. (1996). “Action recognition in the premotor cortex”. Brain. 119(2). pp. 593-609.

  • Gangitano, M.; F. M. Mottaghy & A. Pascual-Leone (2001). "Phase-specific modulation of cortical motor output during movement observation". Neuroreport. 12(7). pp. 1489-1492.

  • Hadjikhani, N. (2007). “Mirror neuron system and autism”. Progress in Autism Research Nova Science Publishing Inc. pp. 151-166.

  • Hari, R. et. al. (1998). “Activation of human primary motor cortex during action observation: A neuromagnetic study”. Proceedings of the National Academy of Sciences. 95(25). pp. 15061-15065.

  • Hickok, G. et. al. (2011). “The role of Broca’s area in speech perception: evidence from aphasia revisited”. Brain and language. 119(3). pp. 214-220.

  • Ingersoll, B. & K. Lalonde (2010). “The impact of object and gesture imitation training on language use in children with autism spectrum disorder”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 53(4). pp. 1040-1051

  • Kohler, E. et. al. (2002). “Hearing sounds, understanding actions: action representation in mirror neurons”. Science. 297(5582). pp. 846-848.

  • Le Bel, R. M.; J. A. Pineda & A. Sharma (2009). “Motor-auditory-visual integration: The role of the human mirror neuron system in communication and communication disorders”. Journal of communication disorders. 42(4). pp. 299-304.

  • Lepage, J. F. & H. Théoret (2006). “EEG evidence for the presence of an action observation-execution matching system in children”. European Journal of Neuroscience. 23(9). pp. 2505-2510.

  • Lim. H. A. (2010). "Effect of developmental speech and language training through music on speech production in children with autism spectrum disorders". Music Therapy Journal. 47(1). pp. 2-26.

  • Najl Rhim, A. R. (2009) . “I In The Others Mirror”. Baztab-e-Danesh. Vol. 3(12). pp: 7-13.

  • Newcomer, Ph. & D. Hammill (2013).TOLD-P:3: Test of Language Development. Primary.

  • Nilipour, R. (2001). Linguistics and Language Pathology. Tehan: Hemes.

  • Nilipour, R. et. al. (2013). Descriptive Dictionary Of Speech And Language Pathology. Farhange Moaser Publishers.

  • Oberman, L. M. et. al. (2005). "EEG evidence for mirror neuron dysfunction in autism spectrum disorders". Cognitive brain research. 24(2). pp. 190-198.


 



جستارهای زبانی
دوره 7، شماره 5
آذر و دی 1395
صفحه 239-291