Lexical Cohesion in the Surrealistic Text of Blind owl by Sadeq Hedayat based on Halliday and Hasan's Theory

Authors
M. abbasi 1
A. oveisi 2
F. savab 3
1 Assistant professor of Persian language and literature, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
2 Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
3 Ph.D. student of Persian language and literature, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
Abstract
Functional linguistics is regarded as one of the dominant approaches in contemporary linguistics that focuses on the functions of language. The greatest theoretician of functional linguistics Michael Halliday, in cooperation with Roqaye Hassan, have investigated the unity and coherence of text and have categorized its elements in Cohesion in English. The theory of the unity and coherence of text, which is based on the relations of sense and text, is considered as a branch of discourse analysis that investigates text. Coherence has an important and significant role in the structure of a text. The author reflects his real and surreal world in the text. Though time coherence is subverted in this reflection, he conveys meaning and creates text through language and maintaining lexical and syntactic relations.
Surrealist writers attempt to create imaginary and unreal milieus by means of free imagination and the unconscious to reach at a world beyond reality and away from preoccupations of contemporary culture. Since the surreal text is a reflection of surreal world free from limitations of language (automatism), it is assumed that such texts possess no unity and coherence and semantic relations in them is chaotic. Accordingly, this study investigates lexical cohesion of Blind Owl, in a descriptive-analytic method, based on Halliday and Hassan’s theory. The present research seeks answers to the following questions: Does the overflow of lexicons, originating from automatic writing out of the hallucinations of surrealist writer, create an incoherent text or not? Does the surrealist text take distance from language standards and their lexicons and their sentences have no unity and coherence as surrealists do in their real life? At last, it is argued whether Halliday’s linguistic theory can be useful in the analysis of surrealist texts in order to understand writer’s mentality and spirit.

Keywords

  •  آقاگل‌زاده، فردوس؛ عالیه کرد زعفرانلو کامبوزیا و حسین رضویان (1390). «سبک‌شناسی داستان براساس فعل: رویکرد نقش‌گرا». فصلنامۀ تخصصی سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). س 4. ش 1 (پیاپی 11). صص 243-254.

  • آلگونه جونقانی، مسعود (1395). «بررسی انسجام غیر ساختاری در غزلی از حافظ»، دو فصلنامة جستارهای زبانی. د 7. ش 4 (پیاپی 32). صص 57-39.

  • ·    انوشه، حسن (1376). فرهنگ‌نامۀ ادبی فارسی (دانشنامۀ ادب فارسی 2). چ 1. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

  • پالمر، فرانک رابرت (1381). نگاهی تازه به معناشناسی. ترجمه کورش صفوی. چ 3. تهران: مرکز.

  • پناهی، ثریا (1381). «فرآیند باهم‌آیی و ترکیبات باهم‌آیند در زبان فارسی». نامه فرهنگستان. س 5. ش 3 (پیاپی 19). صص 199- 211.

  • پورنامداریان، تقی و طاهره ایشانی (1389). «تحلیل انسجام و پیوستگی در غزلی از حافظ با رویکرد زبان‌شناسی نقش‌گرا». مجلة دانشکده ادبیات و علوم انسانی. س 18. ش 67. صص 7- 43.

  • ترسک، رابرت لارنس (1380). مقدمات زبان‌شناسی. ترجمه فریار اخلاقی. چ 1. تهران: نشر نی.

  • سعید، علی‌احمد (1380). تصوف و سوررئالیسم. ترجمه حبیب‌الله عباسی. چ 1. تهران: روزگار.

  • سیدحسینی، رضا (1389). مکتب‌های ادبی. ج 2. چ 15. تهران: نگاه.

  • شمیسا، سیروس (1383). نقد ادبی. چ 4. تهران: فردوس.

  • شمیسا، سیروس (1376). داستان یک روح. چ 3. تهران: فردوس.

  • صفوی، کورش (1383). درآمدی بر معناشناسی. چ 2. تهران: سوره مهر.

  • شمیسا، سیروس (1382) «پژوهشی دربارۀ باهم‌آیی واژگانی در زبان فارسی». مجلۀ زبان و ادب (دانشگاه علامه طباطبایی). ش 18. صص 1-13.

  • صنعتی، محمد (1380). صادق هدایت و هراس از مرگ. تهران: مرکز.

  • طهماسبی، زهرا و علیرضا شعبانلو (1391). «انسجام واژگانی در مدیر مدرسه جلال آل احمد». فصلنامة اندیشه‌های ادبی. س 4. ش 12. صص 79- 95.

  • غلامحسین‌زاده، غلامحسین و حامد نوروزی (1387). «نقش ارجاع شخصی و اشاره‌ای در انسجام شعر عروضی فارسی». فصلنامۀ پژوهش‌های ادبی. س 5. ش 19. صص 117-138.

  • فتوحی رودمعجنی، محمود (1391). سبک‌شناسی. چ 1. تهران: سخن.

  • گرین، کیت و جیل لبیهان (1383). درس‌نامۀ نظریه و نقد ادبی. ترجمه گروه مترجمان. چ 1. تهران: روزنگار.

  • لطفی‌پور ساعدی، کاظم (1387). درآمدی به اصول و روش ترجمه. چ 8. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

  • مرآت، مرجان (1390). «انسجام واژگانی در قرآن (بررسی سوره نور)». فصلنامه پژوهش‌های قرآنی. س 17. ش 65-66. صص 296- 333.

  • مظفّرزاده رودسری، لادن (1376). حذف و جانشینش به‌عنوان ابزارهای انسجام متن در زبان فارسی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تهران.

  • مولوی، جلال‌الدّین محمد (1376) کلیات شمس تبریزی. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ 14. تهران: امیر‌کبیر.

  • مهاجر، مهران و محمد نبوی (1376). به سوی زبان‌شناسی شعر. چ 1. تهران: مرکز.

  • هدایت، صادق (1356). بوف کور. تهران: جاویدان.


 Halliday, M. & R. Hasan (1976). Cohesion in English. London: Longman.



  •  Halliday, M. (1985). An Introduction to functional Grammer. London:Edwara Arnold.

Language Related Research
Volume 7, Issue 5
November and December 2016
Pages 283-308