مقایسه و تطبیق سبک جملات در ترجمه‌های روسی قرآن بر مبنای سوره‌های الرحمن، واقعه، الحدید و حشر

• اجسون، جین (1370). زبان­شناسی همگانی. ترجمۀ حسین وثوقی. چ سوم. تهران: انتشارات علوی.


• الباقوری، احمدحسن (1382). تأثیر قرآن بر زبان عربی. ترجمۀ مهدی خرمی. ج اول. تهران: مؤسسۀ فرهنگی هنری انتظار.


• پاکتچی، احمد (1377). «گزارشی کوتاه درباره ترجمه های قرآن کریم به زبان روسی». ترجمان وحی. ش  سوم. صص 76 – 102.


• جواهری، سید محمدحسین (1388). درسنامۀ ترجمۀ اصول، مبانی و فرایند ترجمۀ قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.


• خوروش، حسین عبدالله (بی­تا). تأثیر موسیقی بر روان و اعصاب. اصفهان: بنگاه مطبوعاتی مطهر.


• دهخدا، علی­اکبر (1377). لغت­نامه. تهران: مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.


• زرین­کوب، عبدالحسین (1361). نقد ادبی. تهران: امیرکبیر.


• زمانی، محمدحسین (1385). مستشرقان و قرآن: نقد و بررسی آراء مستشرقان دربارۀ قرآن. قم: مؤسسۀ بوستان کتاب ( مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم).


• زمخشری (بی­تا). الکاشف عن حقائق التنزیل. بیروت: دارالمعرفة.


• سکاکی، یوسف­بن­ابی­بکر (1422ق). مفتاح­العلوم. تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه.


• شاکر، محمدکاظم (1383). قرآن در آینۀ پژوهش. تهران:  هستی­نما.


• صمدی، حمید (1390). پژوهشی در ترجمۀ کلمات کلیدی قرآن. مشهد: آهنگ قلم.


• عباس­نژاد، محسن (1385). مبانی و مقدمات رابطۀ قرآن و علوم روز. مشهد: بنیاد پژوهش­های قرآنی حوزه و دانشگاه.


• عبدالرحمن بنت بنت­الشاطی، عایشه ( 1376). اعجاز بیانی قرآن. ترجمۀ حسین صابری. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.


• قریشی، شکوه (1391). مقایسه و تطبیق ساختار گرامری و سبک جملات در ترجمه­های روسی قرآن بر مبنای سوره­های البقره، الرحمن، واقعه، حدید و حشر.پایان­نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشکدۀ زبان­ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران.


• الکوازی، محمدکریم (1386). سبک­شناسی اعجاز بلاغی قرآن. ترجمۀ حسین سیدی. تهران: سخن.


• مدرسی، یحیی (1368). درآمدی بر جامعه­شناسی زبان. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.


• مطهری، مرتضی (1368). وحی و نبوت. قم: صدرا.


• معرفت، محمدهادی (1380). علوم قرآنی. سبک و شیوۀ بیان قرآن. قم: مؤسسۀ فرهنگی تهمید.


• مکارم شیرازی، ناصر (1380). ترجمۀ قرآن کریم. تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.


• نهج­البلاغه (1384). ترجمۀ محمد دشتی. قم: مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امیرالمومنین.


• الهاشمی،  أحمد (1378). ترجمه و توضیح جواهرالبلاغه در علم معانی بیان و بدیع همراه با پاسخ تمرین­ها. ترجمۀ علی اوسط ابراهیمی. ج. 1. معانی. قم: حقوق اسلامی.
  
  
  
  • Крачковский, И. Ю. (1963). Коран. Перевод и комментарии. Редактор В.И.Беляев. М.
  
  
  • Пороховой, И. В. (2007). Коран. Перевод смыслов и Комментарии. М.:Рипол Классик.
  
  
  • Кулиева, Э. Р. (2003). Коран. Смысловой перевод и комментарии. М.: Умма, 
  
  
  • Османова. М. Н. (1995). Коран.  Пер. с араб. и коммент. М.
  
  
  • Ожегов, С. И. and Н.Ю. Шведова (1994).Толковый Словарь Русского Языка. М.: Азъ.
  
  
  • Баранов, Х. К. (2006).  Арабско-русский Словарь. Изд-во: Живой язык.
  
  
  • Джаубаева, Ф.И. (2008). Гармония Поэтического Текста А.С. Пушкина:Полисиндетон / Под ред. профессора К.Э. Штайн. Ставрополь: Изд-во СГУ.
  
  
  • Голуб И, Б. (2001). Стилистика Русского Языка. 3-е изд., испр. - М.: Рольф.
  
  
  
  

 Векшин Г. В. (1990). Принципы Русской Аллитерации // Проблемы стиховедения и поэтики. – АлмаАта.