1
استادیار آموزش زبان فرانسه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش زبان فرانسه، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
فعل "شدن" یکی از مهم ترین افعال در زبان فارسی می‌باشد که به عنوان یک فعل حایل در ساخت گروه عظیمی ازافعال شرکت کرده و می‌تواند ارزشهای نمودین مختلفی داشته باشد. از بین نمودهایی که ترکیبات فعل "شدن" میتوانند بیانگر آن باشند می‌توان به نمود لحظه ای-تداومی اشاره کرد. ویژگیهای نمود لحظه ای-تداومی و نحوه تشخیص آن در زبان فارسی، از جمله مسایلی است که تا کنون چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این تحقیق ابتدا ترکیبات مختلف فعل "شدن" در زمانهای ماضی نقلی و ماضی بعید را از لحاظ وقوع فعل مورد بررسی قرار خواهیم داد. سپس به بررسی نحوه تشخیص نمود لحظه ای- تداومی پرداخته و خواهیم دید کدام گروه از ترکیبات فعل "شدن" میتوانند بیانگر این نمود باشند و در پایان تقش گفته پردازی در تعیین ارزش نمودین افعال را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
ترابی، ندا (1391). مقایسه تطبیقی نمود لحظه‌ای- تداومی در زبان‌های فارسی و فرانسه. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
دستان، مرتضی؛ زینب محمدابراهیمی؛ راضیه مهدی بیرقدار و بلقیس روشن (1395). «نمود در زبان فارسی؛ نگاهی نو بر پایه رویکرد شناختی بسط استعاری و مؤلفه‌های نمودی». مجلة جستارهای زبانی. د 7. ش 3. صص 86-69.
صفا، پریوش (1380). «نمود و نقش‌های آن در زبان». مجلة مدرس. د 5. ش 6. صص 95- 115.
Borik, O. & T. Reinhart (2004). “Telicity and perfectivity: two independent systems”. In Proceeding of Lola 8 (Symposium on Logic and Language). Debrecen, Hungray. pp. 12-33.
Chappelle, B. & C. Chauvin (2010). Approches de la Scolarité. Genève: Droz.
Chappelle, B. & C. Chauvin (2010). The Scolarity Approach. Geneva: Droz.
Dowty, D. (1986). “The effect of aspectual classes on the temporal structure of discourse: semantics or pragmatics?”. Linguistics & Philosophy. Vol 9. Pp. 37-61.
Gray, H. (1957). “Verbal aspects in French”.In Language. No. 33. Pp. 91-110.
Gross, G. (1996). “Nominal predicates and aspectual compatibility”. In Language. Paris: Larousse.
Gross, G. (1996). “Prédicats nominaux et compatibilité aspectuelle”. Langage. Paris: Larousse. Pp. 54-72.
Hay, J. & C. Kennedy & L. Beth (1999). “Scalar structure underlies telicity in degree achievements”. CLC publications, Ithaca. Pp. 127-144.
Krifka, M. (1989). “Nominal reference, temporal constitution and quantification in event semantics”. Sementics and Contextual Expression. Dordrecht: Foris. Pp. 75-115.
Lefeuvre, F. & D. Nicolas (2004). “La phrase nominale existentielle et la distinction aspectuelle télique/ atélique”. Revue de Sémantique et Pragmatique. Presse de l’université d’Orléans. No. 14. Pp. 101-119.
Lefeuvre, F. & D. Nicolas (2004). “Existential nominal sentence and telic / atelic aspectual distinction”. In Revue de Sémantique et Pragmatique. Oorlean’sUniversityPress. No. 14. PP. 101-119.
Manente, M. (2007). Aspect, Auxiliary Verbs être and Avoir and Inaccusative hypothesis in a Comparative Perspective between Italian and French. Ph.D. Thesis. Paris: University of Paris.
Manente, M. (2007). L’aspect, les Auxiliaires être et avoir et L’hypothèse Inaccusative dans une Perspective Comparative Français / Italien. Thèse de doctorat. Paris: université de Paris.
جستارهای زبانی