عضو هیئت علمی و رئیس بخش ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
اسب بهدلیل خصوصیات و ویژگیهای منحصربهفرد خود ازجمله فراست و هوشمندی، تند و تیزی و نجابت و وفاداری در بین حیوانات موضوع روایتهای اسطورهای ملتهای مختلف بوده است. پژوهش حاضر با استفاده از دیدگاه نشانهمعناشناسی گفتمانی به بررسی و تحلیل جایگاه و نقش اسب در روایات تمدنهای چین، ژاپن و ایران پرداخته است تا نشان دهد چه ساختارها و یا فرایندهای مبتنی بر کارکرد روایی اسب در این تمدنها صورت گرفته و اسب چگونه در شکلگیری و تحول این روایتها، ایفای نقش کرده است. تحلیل روایی متون داستانی مربوط به اسب از نظر سطوح عینی و انتزاعی، حاکی از وجود نوعی نوسان معنایی است که آن را در نظامهای روایی، از یک موجود حیوانی و زمینی به موجودی استعلایافته ارتقا داده است و نشان میدهد که چگونه روایتپردازی با تکیه بر اسب بهعنوان موجود اسطورهای و ایفای نقشِ گفتهپردازی تحت تاثیر این نوسان معنایی قرار دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل نظام گفتهپردازی مبتنی بر کارکرد روایی اسب در تمدنهای چین، ژاپن و ایران جهت پاسخ به این پرسش است که جایگاه اسب در ارتقای توانشهای مادی و معنوی، چگونه و بر اساس چه معیارهایی قابل تبیین است. یافتههای متنی این پژوهش حکایت از وجود دو دیدگاه اقتصادی و اخلاقی در متون روایی مورد تحلیل دارد.
دادور، ابوالقاسم و مهتاب مبینی (1388).. جانوران ترکیبی در هنر ایران باستان. تهران: دانشگاه الزهرا.
رسمی، عاتکه (1391). «از اسب بالدار افلاطون تا طوطی‌جان مولانا». زبان و ادب فارسی.دورۀ 65. ش 225. صص 45-65.
روتون، کنتنولز (1387). اسطوره. ترجمۀ ابوالقاسم اسماعیلپور. تهران: نشر مرکز.
سجادی‌راد، سیده صدیقه و سید کریم سجادی‌راد (1392).. «بررسی اهمیت اسب در اساطیر ایران و سایر ملل و بازتاب آن در شاهنامۀ فردوسی». پژوهشنامۀ ادب حماسی. دورۀ 9. ش 16. صص 99-128.
سجودی، فرزان (1382). نشانهشناسی کاربردی. چ 2. تهران: قصه.
شعیری، حمیدرضا (1385). تجزیه و تحلیل نشانهمعناشناسی گفتمان. تهران: سمت.
قائمی فرزاد و محمد جعفر یاحقی (1388). «اسب؛ پرتکرارترین نمادینۀ جانوری در شاهنامه و نقش آن در تکامل الگوی قهرمانی». فصلنامه زبان و ادب پارسی. ش 42. صص 9-26.
طغیانی، احسان و طیبه جعفری (1388). «رویکردی اساطیری و روانشناختی به تولد نمادین شبدیز در خسرو و شیرین نظامی». بوستان ادب. ش 1. صص 119-134.
هال، جیمز (1390). فرهنگنگاری نمادها در غرب و شرق. ترجمۀ رقیه بهزادی. تهران: فرهنگ معاصر.
Roland B. (1966). “Introduction à l'analyse structurale des récits”, Communications, 8(1). Pp. 1–27, translated as “Introduction to the Structural Analysis of Narratives” In: Roland Barthes, Image–Music–Text, essays selected and translated by Stephen Heath, New York 1977.Pp. 79–124.
Abazari, Y. (1998). “Roland Barthes, myth and cultural studies”. Arghanoon. Vol. 18. Pp. 137- 157. [In Persian].
Ahmadkhani, M.R. (2013). Semiotics: Language and Art. Tehran: Goman. [In Persian].
Barthes, R. (2001). Myth in Current Age. Translated by: Yousef Abadi. Tehran: Arqanoon. [In Persian].
Bern, L. et al (2008). World of Myths. Translated by: Abbas Mokhber. Tehran: Markaz. [In Persian].
Chih-yi, P.-Ch. (1943). The Good-Luck Horse. Whittlesey House.
Christie, T. (2005). Chinese Mythology. Translated by: Jallal Farokhi. Tehran: Asatir. [In Persian].
Dadvar, A. & M. Mobini (2009) Compound Beasts in Ancient Iran Art. Tehran Alzahra University. [In Persian].
Frazer, J. G. (2004). The Golden Bough. Translated by: Kazem Firouzmand. Tehran: Agah. [In Persian].
Ghaemi, F. & M. J. Yahaghi (2009). “The horse; the most full repeated symbol of beast in Shahnameh and its role in evolution of the championship pattern”. Quarterly of Persian Language and Literature. No. 42. 9-26. [In Persian].
Ghirshman, R. (1992). Persian Art, Median and Achaemenid Dynasties. Translated by: Eisa Behnam. Tehran: Ministry of Culture and Higher Education. [In Persian].
Hall, J. (2011). Culture of Symbols in West and Este. Translated by: Roghayeh Behzadi. Tehran: Farhang Moaser. [In Persian].
Nasihat, N. et. al. (2013). “Semiotic analysis of “Leqa-on fi Lazate Rahil” Short Story. Language Related Research. Vol.4, No.2. [In Persian].
Piggott, J. (1994). Japanese mythology. Translated by: Jallal Farokhi. Tehran: Golshan.[In Persian].
Rasmi, A. (2012). From Plato Pegasus to Molana Dear Parrot. Persian language and literature. Vol. 65(255). Pp. 45-65. [In Persian].
Roberts, J.(2010). Japanese Mythology A to Z. New York: Chelsea House.
Roland, B. (1966). “Introduction to the structural analysis of narratives”. In: Roland Barthes, Image–Music–Text, essays selected and translated by Stephen Heath, New York 1977. Pp. 79–124. [In French].
Sajadi raad, S. & S. K. Sajadi Raad (2013). “The Importance of Horse in Iran and other nation’s myths and its reflection in Ferdowsi’s Shahnameh”. Epic poetry Research Journal. Vol. 9(16). Pp. 99-128. [In Persian].
Shairi, H. R. (2006). Semiotic Analysis of Discourse. Tehran: SAMT. [In Persian].
Sojoudi, F. (2003). Applied Semiology. Tehran: Qeseh. [In Persian].
Toghyani, E. & T. Jafari (2009). “Mythological and psychological approach of Shabdiz symbolic birth in Nizami’s Khosrow and Shirin”, Boostan –e-Adab. Vol. 55. Pp. 119-134. [In Persian].
کریمی فیروزجایی,علی . (1396). تحلیل جایگاه روایی اسب در تمدن های چین، ژاپن و ایران از دیدگاه نشانه معناشناسی گفتمانی. جستارهای زبانی, 8(6), 327-351.
MLA
کریمی فیروزجایی,علی . "تحلیل جایگاه روایی اسب در تمدن های چین، ژاپن و ایران از دیدگاه نشانه معناشناسی گفتمانی", جستارهای زبانی, 8, 6, 1396, 327-351.
HARVARD
کریمی فیروزجایی,علی. (1396). 'تحلیل جایگاه روایی اسب در تمدن های چین، ژاپن و ایران از دیدگاه نشانه معناشناسی گفتمانی', جستارهای زبانی, 8(6), pp. 327-351.
CHICAGO
علی کریمی فیروزجایی, "تحلیل جایگاه روایی اسب در تمدن های چین، ژاپن و ایران از دیدگاه نشانه معناشناسی گفتمانی," جستارهای زبانی, 8 6 (1396): 327-351,
VANCOUVER
کریمی فیروزجایی,علی. تحلیل جایگاه روایی اسب در تمدن های چین، ژاپن و ایران از دیدگاه نشانه معناشناسی گفتمانی. جستارهای زبانی, 1396; 8(6): 327-351.
جستارهای زبانی