تحلیل روایت موسی(ع) و سامری بر پایه نشانه معناشناسی گفتمانی

1. ابن عاشور، محمد بن طاهر( بی تا)، التحریر و التنویر، بیروت، موسسه التاریخ.
2. اکبری زاده، 5اطمه و مرضیه محصص(1396)، «نشانه معناشناسی گفتمان تبلیغی موسی(ع)»، جستارهای زبانی، شماره 5، صص293- 318.
3. پاکتچی، احمد و همکاران(1394)، «تحلیل فرایندهای گفتمانی در سوره قارعه با تکیه بر نشانه شناسی تنشی»، جستارهای زبانی، شماره4، صص39-68.
4. حری، ابوالفضل(1387)، «احسن القصص رویکرد شناختی به قصص قرآن»، نقد ادبی، شماره2، صص83-117.
5. حق بین، فریده و فهیمه بیدادیان قمی(1392)، «بررسی نشانه معناشناسی آیات مربوط به قیامت و معاد بر پایه مطالعات نشانه شناختی گریماس»، زبان شناخت، شماره2، صص51-74.
6. حیدری، مرتضی(1394)، «ریخت شناسی قصه حضرت یوسف در ترجمه تفسیر طبری»، دوفصلنامه زبان و ادبیات فارسی، شماره 79، صص141- 168.
7. داودی مقدم، فریده(1393)، «تحلیل نشانه معناشناسی گفتمان در قصه یوسف»، آموزه های قرآنی، شماره20، صص175- 192.
8. ...............................(1393)، «تحلیل ادبی زبانی داستانی قرآنی موسی و خضر از منظر نظام‏های گفتمانی»، پژوهش‏های ادبی قرآنی، شماره2، صص158- 164.
9. رازی زاده، علی و همکاران (1394)، «فرایند معناسازی ئر مثنوی سلامان و آبسال جامی بر اساس الگوهای نشانه معناشناسی»، دوماه نامه جستارهای زبانی، شماره7، صص143- .163
10. راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق)، المفردات فی غریب القرآن، اول، بیروت: دارالعلم.
11. رجبی، زهرا(1392)، «تحلیل کانون روایت در روایت یوسف در قرآن بر اساس نظریه ژنت»، پژوهشهای ادبی، شماره42، صص33- 52.
12. شعیری، حمید رضا، ترانه وفایی(1388)، راهی به نشانه معناشناسی سیال: با بررسی موردی ققنوس نیما، تهران، علمی فرهنگی.
13. ...................................(1386)، بررسی انواع نظام های گفتمانی از دیدگاه نشانه معناشناسی، مقالات هفتمین همایش زبان شناسی ایران، دانشگاه علامه طباطبایی.
14. ..................................(1391)، مبانی معناشناسی نوین، سوم، تهران، سمت.
15. ..................................(1395)، نشانه معناشناسی ادبیات، تهران، دانشگاه تربیت مدرس.
16. شیری، قهرمان و همکاران(1397)، «تحلیل کارکرد گفتمانی طنز در باب اول گلستان سعدی رویکرد نشانه معناشناسی»، جستارهای زبانی، شماره1(پیاپی43)، صص81- 111.
17. ضمیران، محمد(1383)، درآمدی بر نشانه شناسی هنر، دوم، تهران، نشر قصه.
18. عباسی، علی(1393)، روایت شناسی کاربردی: تحلیل زبان شناختی روایت، تهران، انتشارات دانشگاه شهیدبهشتی.
19. قائمی نیا، علیرضا (1389)، بیولوژی نص، اول، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
20. قرشى، سید على اکبر(1377)، تفسیر احسن الحدیث، سوم، تهران، بنیاد بعثت.
کلبی، هاشم بن محمد (1364)، الاصنام، دوم، تهران، نشر نو.
21. گرمس، آلژیرداس ژولین(1389)، نقصان معنا، ترجمه حمیدرضا شعیری، تهران، نشر علم.
22. لوته، یاکوب(1388) ، مقدمه ای بر روایت در ادبیات و سینما، ترجمه امید نیک فرجام، دوم، تهران، مینوی خرد.
23. مصطفوی، سید حسن و همکاران (1392)، «از کرامت جاهلی تا کرامت قرآنی؛ در قرآن با تکیه بر الگوی تنشی «‏کرامت» نشانه شناسی فرآیندهای گفتمانی»، تفسیر و زبان قرآن، شماره 2، صص24- 42.
24. مکارم شیرازى، ناصر و همکاران(1374)، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه.
25. میرفخرایی، تژا( 1383)، فرایند تحلیل گفتمان ، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها.
26. نصیحت، ناهید و همکاران (1392)، «بررسی نشانه معناشناختی ساختار روایی داستان کوتاه حبل کالورید»، انجمن ایرانی زبان و ادبیات عرب، شماره 28، صص 89- 110.
27. یوسف زاده، غلامرضا(1392)، سطوح روایت در قصه های قرآن، قم، مرکز پژوهش های اسلامی.
28. Landowski, Eric(2005), Les interactions risquées, Nouveaux Acts Semmiotiques, 101, 102, 103, Limoges Pulim