نقدی بر مقاله: چرا فریدون سومین است؟ رمزگشایی نام فریدون با روش تحلیل خویشکاری اسطوره بر مبنای زبان‌شناسی تاریخی (ریشه‌شناسی در زمانی)1

نوع مقاله : نقد اثر پژوهشی

نویسنده
دانش‌آموخته مقطع دکتری رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی، تهران، ایران.
چکیده
در این نوشته به نقد مقاله «چرا فریدون سومین است؟ رمزگشایی نام فریدون با روش تحلیل خویشکاری اسطوره بر مبنای زبانشناسی تاریخی (ریشهشناسی در زمانی)» از آقای فرزاد قائمی پرداخته‌ایم. از مقاله این‌گونه برمی‌آید که نویسنده در حوزه‌ای مطلب نوشته که در آن تخصصی نداشته است. ناآشنایی نویسنده با مفاهیم، مقدمات و منابعِ حوزه مورد نظر، باعث شده نظرات و تحلیل‌های ایشان نادرست از کار درآیند. علاوه بر تحلیل‌ها و نظرات نادرست، نوع ارجاع‌دهی‌ها هم در مقاله آقای قائمی عجیب است و بیشتر ارجاعات به‌گونه‌ای‌ است که نویسنده فقط خواسته نظرات نادرستش را به منبعی ارجاع دهد تا نشان دهد که حرف و نظرش مستند است. علاوه بر این‌ها نویسنده مطالبی را (بعضاً عین‌به‌عین) از پژوهشگر(ان) دیگری برداشته، اما متأسفانه به ایشان ارجاع نداده است. از آنجا که اشتباهات این‌چنینی در مقاله فراوان است می‌توان آن را نمونه خوبی برای واحد درسی روش تحقیق به‌شمار آورد، زیرا به‌طور عملی به دانشجویان نشان می‌دهد که چه کارهایی را نباید در یک مقاله علمی ـ پژوهشی انجام داد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


منابع فارسی:
اوستا، گزارش و پژوهش (1384). جلیل دوستخواه 2ج. تهران: مروارید.
بهار، مهرداد. (1384). از اسطوره تا تاریخ. گردآورنده و ویراستار ابوالقاسم اسماعیل‌پور. تهران: چشمه.
دومزیل، ژرژ. (1383). سرنوشت جنگجو، ترجمة مهدی باقی و شیرین مختاریان. تهران: نشر قصه.
(1383). سرنوشت شهریار. ترجمة مهدی باقی و شیرین مختاریان. تهران: نشر قصه.
شایست‌نشایست (1369). ترجمة کتایون مزداپور. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
فردوسی، ابوالقاسم (1386). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق. تهران: دائره‌المعارف بزرگ اسلامی.
مولایی، چنگیز. (1388). «معنی نام فریدون و ارتباط آن با سه نیروی او در سنت‌های اساطیری و حماسی ایران». جستارهای ادبی، ش 167. صص 151-175.
میرفخرایی، مهشید (1388). فرهنگ کوچک زبان پهلوی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
(1390). روایت پهلوی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
(1367). روایت پهلوی، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
منابع فرنگی:
Bartholomae, C., (1904). Altiranische wörterbuch, Berlin.
---------------, (1906). Zum Altiranishen Wörterbuch, Strassburg.
Boyce, M., (1975). A History of Zoroastrianism, vol. Leiden.
Duchesne – Guillemin, J., (1974). Aw. θraētaona – in Opera Minora, vol. 1, Téhéran.
Justi, F., (1895), Iranisches Namenbuch, Marburg.
Humbach, H., (1998). Zāmyād Yasht, Wiesbaden.
Lincoln, B. (1975). The Indo-European Myth of Creation. History of Religion. Vol. 15, No. 2 (Nov. 1975), pp. 121-145.
…………. (1976). The Indo-European Cattle-Riding Myth. History of Religion. Vol. 16, No. 1, pp. 42-65.
MacDonell, A., (1963). Vedic Mythology, Delhi.
Mayerhofer, M., (1979). Iranisches Personennamenbuch, Wien.
Tafazzolī, Ahmad. (1999). Ferēdūn. Iranian mythic hero. In E. Yarshater (ed), Encyclopedia of Iranica IX. pp. 531-533.
The Hymns of the Atharva-veda: The Sacred Books of the East xlii, (1897). Translated. by: M. Bloomfield, Oxford.
The Hymns of the Rig Veda, (1897). Translated by R.T. Griffith. Vol. II. Benares.
Bahar, Mehrdad, (2005). from Myth to History, by Abolghasem Esmailpour. Tehran: Cheshmeh. [In Persian].
Dostkhah, J. (2005). Avesta, Report and Research, 9th ed. Tehran: Morvarid. [In Persian].
Ferdowsi, A. (2007). Shahnameh. By Jalal Khaleghi-motlagh, Center for the Great Islamic Encyclopedia. Tehran: [In Persian].
Molaei, Ch. (2009). “The meaning of Ferīdōn; and its relationship to three forces in Iran’s mythological and epic traditions”. Literary Essays. No. 167.Winter. Pp: 151-175. [In Persian].
Pahlavi Rivāyat, (1989), (Translated by . M. Mir Fakhraei.). Tehran: Institute for Cultural Studies and Research. [In Persian].
Shayest Nashayest, (1991), (K. Mazdapur Trans). Institute for Cultural Studies and Research. [In Persian].