استادیار آموزش زبان فارسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده: (11009 مشاهده)
پژوهش حاضر به بررسی سبکهای یادگیری فارسیآموزان غیرایرانی در کشور ایران به عنوان محیط زبان دوم میپردازد. هدف نخست، یافتن سبکهای غالب یادگیری ادراکی آنان است. هدفهای بعدی، بررسی و آگاهی از ارتباط میان زبان (عرییزبانان و غیرعربیزبانان)، ملیت در دو حوزهی آسیا و اروپا، مقطع تحصیلی (داشتن یا نداشتن تحصیلات دانشگاهی) و جنسیت فارسیآموزان با سبکهای غالب یادگیری ادراکی است. آزمودنیهای این پژوهش 131 زبانآموز دختر و پسر غیرایرانی میباشند که به طور تصادفی از کلاسهای مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) انتخاب شدند. نتایج به دست آمده با کمک پرسشنامهی سبکهای غالب یادگیری رید (1987) نشان میدهد که بیشترین فراوانی اولویتدهی سبکهای یادگیری مربوط به اولویت اصلی در سبکهای بساوشی، شنیداری و جنبشی و اولویت فرعی در سبکهای دیداری، گروهی و انفرادی است. اما دیگر یافتهها حاکی از آن است که میانگین نمرات در دو سبک یادگیری شنیداری و گروهی در میان زبانآموزان اروپایی به طور معناداری کمتر از زبانآموزان آسیایی میباشد. در سبک یادگیری جنبشی، میانگین نمرات در گروه غیرعربیزبانان به طور معناداری بیشتر از عرب زبانان است. سایر نتایج اختلاف آماری معناداری میان نمرات سبکهای مختلف یادگیری در دو گروه زنان و مردان را نشان نمیدهد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
روان شناسی زبان انتشار: 1395/9/1