1- دانشجوی دکتری زبانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2- دانشیار زبانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران ، fhaghbin@alzahra.ac.ir
چکیده: (3270 مشاهده)
زبان در حین فرایند بازجویی و گفتمان موجود در آن مشخصههای خاصی دارد که میتواند محمل بسیاری از پژوهشها و مطالعات زبانی باشد. از مهمترین مسائلی که در فرایند مذکور میتوان به آن اشاره کرد، چگونگی پیشبرد ارتباط کلامی ازسوی بازجو بهمنظور دستیابی به حقیقت از گفتههای بازجوشونده است. در این راستا، فرد بازجو از راهبردهایی برای پیشبرد گفتمان به شیوۀ موردنظر خود استفاده میکند. در پژوهش حاضر، شرکتکنندگان در تعامل بازجویی به دو دسته افراد متخصص و غیرمتخصص تقسیم شدند و مراد از دستۀ نخست افرادی هستند که آشنایی کامل با قانون و زبان قانونی دارند و شامل پلیس، قاضی، وکیل و غیره میشوند و درمقابل، دستۀ دوم افرادی که با قانون آشنایی ندارند (یا دستکم آشنایی کمی دارند) و شامل متهم، شاکی، شاهد میشوند. در جستار حاضر، بر مبنای پیکرهای متشکل از ده پروندۀ قضائی و تحلیل تعامل گفتاری بین فرد متخصص (قاضی) و فرد غیرمتخصص (متهم، شاکی) تلاش شد انواع راهبردهای مورد استفادۀ بازجو استخراج شود. راهبردهای مذکور شامل صورتبندی پرسش، استفاده از پرسش مکرر، بندهای نقلقول، تقابل، استفاده از عبارت «خب» بهمنزلۀ نشانگر گفتمانساز و قطع کلام هستند.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1399/7/10