1- دانشجوی دکتری تئاتر، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشیار هنرهای نمایشی، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (6813 مشاهده)
تراژدی و تعزیه، دو سنت نمایشی کلاسیک محسوب میشوند که به دلیل ریشه داشتن در آیین و نیز وابستگی به مذهب، فرهنگ، اسطوره و لحن، قابل بررسی تطبیقی هستند. هدف از این پژوهش، بررسی ارزشها و ظرفیتهای نمایشی این دو گونه نمایشی در تطابق با یکدیگر است. در راستای این هدف، مؤلفههای مختلفی همچون روایت یا تقلید، شبیه و شخصیت، شیوه اجرایی، جلوههای کلامی، تزکیه و تأثیر بر مخاطب مقایسه میشوند.
در این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش هستیم که چگونه میتوان ظرفیت نمایشی تراژدی را بر تعزیه یا بالعکس (یکی را بر دیگری) رجحان داد؟ به نظر میرسد با استفاده از رویکرد نشانه- معناشناسی و نیز زیرمجموعههای آن، نشانهشناسی دیجیتال و آنالوگِ لویی ژان کلوه بتوان میزان تشابهات و اختلافات نمایشی این دو گونه را بهتر بررسی کرد. هدف دیگر از این پژوهش، نقدی بر پژوهشهای تطبیقی موجود تعزیه با نمایشهای تراژدی و حماسی است که به نظر میرسد از مهمترین رکن تعزیه، یعنی شیوه اجرایی آن چشمپوشی کردهاند و ارزشهای آن را نسبت به گونههای دیگر سنجیدهاند.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
نشانه شناسی انتشار: 1394/5/1