استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، A_aldaghi@pnu.ac.ir
چکیده: (5068 مشاهده)
مطالعۀ حاضر تأثیر متغیر مستقل دستورزی را بر متغیرهای وابستۀ پژوهش یعنی دستنویسی و انگیزۀ نوشتن دانشآموزان دارای اختلال نوشتن در منطقۀ 18 آموزش و پرورش شهر تهران را موردبررسی قرار داده است. بهمنظور بررسی دقیق روابط بین متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته روش تجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون بهمنزلۀ روش تحقیق برگزیده شد. براین اساس جامعۀ آماری شامل تمام دانشآموزان دارای اختلالات نوشتاری پایۀ اول تا سوم مقطع ابتدایی منطقۀ ۱۸ آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 1397ـ 1398هستند. نمونۀ آماری بهصورت هدفمند انتخابشده است و شامل 30 نفر از دانشآموزانی است که دارای اختلال نوشتاری در پایههای اول تا سوم ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. نمونۀ موردپژوهش بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و به گروه آزمایش به مدت 21 جلسه آموزش مهارتهای دستورزی داده شد. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه در این پژوهش از آزمون مهارت دستنویسی مینهسوتا، آزمون هوش ریون رنگی و آزمون محققساختۀ انگیزۀ نوشتن استفاده شده است. بهمنظور اینکه کودکان انتخابشده دارای ناتوانی ذهنی نباشند از آزمون هوش ریون رنگی استفاده شد و آزمون مینهسوتا و انگیزۀ نوشتن نیز در مراحل پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برنامۀ حرکتی مورد استفاده در این تحقیق منتخبی از مقیاس رشد حرکتی لینکلن ـ اوزورتسکی است که شامل مهارتهای حرکتی ظریف مربوط به دست است. سپس برای آزمون فرضیات پژوهش برپایۀ اطلاعات جمعآوریشده از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که بین میانگین نمرات پسآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل بعد از آموزش مهارتهای دستورزی تفاوت معنیداری وجود دارد. بدین معنا که آموزش مهارتهای دستورزی بر مهارت دستنویسی (یکسانی اندازۀ حروف و لغات، حفظ راستای حروف نسبتبه خطوط نوشتاری و تناسب فضای بین حروف) و انگیزۀ نوشتن دانشآموزان دارای اختلالات یادگیری تأثیر معنادار دارد و صحت شکل حروف و خوانایی حروف تحت تأثیر آموزش مهارتهای دستورزی بهبود پیدا نمیکنند. پس بهتر است از راههای دیگر و از طریق آموزشهای دیگر این مهارتها ارتقا یابند.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان فارسی انتشار: 1400/11/1