Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقالۀ حاضر در چهارچوب تحلیل مقابله­ای و تحلیل خطا، در پی بررسی و تحلیل انواع خطاهای املایی عرب­زبانان فارسی­آموز است. داده­های پژوهش حاضر از املاهای میان­دوره و پایان­دورۀ 105 آزمون­دهندۀ عرب­زبان فارسی­آموز در سه سطح مبتدی، متوسط و پیشرفته گردآوری شده است. افراد مورد بحث به­شکل تصادفی از میان عرب‌زبانان مرکز آموزش زبان ‌فارسی جامعة­المصطفی در استان قم انتخاب شده‌اند. خطاهای به‌دست‌آمده از این زبان‌آموزان از نظر مقوله به خطاهای واکه­ای، همخوانی و صوری، و بر اساس منشأ به سه دستۀ درون‌زبانی، میان‌زبانی و مبهم تقسیم شده است. تحلیل ‌خطاهای املایی این فراگیران حاکی از آن است که از نظر مقوله، بیشترین میزان خطا با %47 در نظام واکه‌ای است و تفاوت چندانی بین تعداد خطاهای همخوانی (%8/26) و صوری (%4/26) وجود ندارد. از نظر منشأ خطا، خطاهای میان‌زبانی با %56 بیشترین تعداد را به خود اختصاص می­دهد و خطاهای مبهم با %26 و خطاهای درون­زبانی با %18 در رتبه‌های بعدی قرار می­گیرند؛ به این ترتیب، مهم‌ترین منشأ بروز خطا در نگارش عرب‌زبانان تداخل زبان عربی است که در واقع از جزئی بودن تفاوت‌های بین نظام واجی دو زبان عربی و فارسی نشئت گرفته و این امر خود تأییدی بر فرضیۀ میانه است. از سوی دیگر، نتایج پژوهش نشان می­دهد که ارتکاب خطاهای بین­زبانی بیشتر از جانب زبان‌آموزان مبتدی صورت می­گیرد و در حقیقت با افزایش سطح و آشنایی بیشتر زبان­آموزان با زبان فارسی، تا حد زیادی از میزان این نوع خطاها کاسته می­شود.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: تحلیل خطا، تحلیل مقابله­ای، خطاهای املایی، عرب­زبان، فارسی­آموز

متن کامل [PDF 404 kb]   (2935 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---