جستجو در:
دوره 7، شماره 2 - ( 1395 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 32-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
bahrami K. The Analysis of Restrictive and Non-Restrictive Relative Clauses in Farsi and German. LRR 2016; 7 (2) :19-32
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-6842-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-6842-fa.html
بهرامی کاوه. بررسی بندهای موصولی تحدیدی و غیرتحدیدی در زبانهای فارسی و آلمانی. جستارهای زبانی. 1395; 7 (2) :19-32
استادیار زبان و ادبیات آلمانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (9756 مشاهده)
مقاله پیشرو به بررسی تفاوتهای موجود میان بندهای موصولی تحدیدی و توضیحی در زبانهای فارسی و آلمانی از دیدگاه ردهشناسی میپردازد. هدف از این پژوهش، نشاندادن ابزارهای متفاوتی است که در زبانهای فارسی و آلمانی برای تمایز میان این دو گونه از بند موصولی به کار گرفته میشود. همچنین این پرسش مطرح است که در هر یک از این زبانها، چه گروههای اسمی میتوانند در جایگاه اسم هسته بند موصولی قرار گیرند؟ آیا نوع بند موصولی تحدیدی و توضیحی در انتخاب اسم هسته تعیینکننده است؟ نتایج این پژوهش نشان میدهد، زبان فارسی همانند زبان انگلیسی، بمبا و عبری از ابزارها و نشانههای صوری برای تمایز میان این دو نوع از بند موصولی استفاده میکند. این در حالی است که در زبان آلمانی، ابزارها و فاکتورهای معناشناختی و کاربردشناختی در تعیین نوع بند موصولی دخیل هستند. این تحقیق همچنین نشان میدهد که در هر دو زبان، برای انتخاب گروه اسمیای که بتواند در جایگاه اسم هسته بند موصولی قرار گیرد، با محدودیتهایی روبرو هستیم. از جمله نشان داده میشود که اسم شخص در زبان آلمانی برخلاف زبان فارسی نمیتواند در جایگاه اسم هسته بند موصولی تحدیدی قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |