دوره 11، شماره 6 - ( 1399 )                   جلد 11 شماره 6 صفحات 663-635 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kaffash H, Fotoohi M. The Personal Credibility of the Historian as a Rhetorical Factor (Case study: Futuḥāt-i shāhī). LRR 2021; 11 (6) :635-663
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-37614-fa.html
کفاش حمزه، فتوحی رودمعجنی محمود. اعتبارِ شخصی تاریخ‌نگار به‌مثابۀ یک عامل بلاغی (مطالعۀ موردی: تاریخِ فتوحاتِ شاهی). جستارهای زبانی. 1399; 11 (6) :635-663

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-37614-fa.html


1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
2- استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، fotoohirud@um.ac.ir
چکیده:   (2230 مشاهده)
یکی از مباحث اصلی در تاریخ‌نگاری میزان اعتبار شخصی و مرجعیت تاریخ‌نگار است. اهمیت این امر از آنجاست که هر چه میزان اعتبارِ شخصی تاریخ‌نگار بالاتر باشد، میزان اقناعِ مخاطب به­طبع آن بالاتر می‌رود. در این جستار میزانِ تأثیرگذاری تاریخ‌نگار در اقناعِ مخاطب و شیوه‌ها و تمهیداتِ بلاغی و زبانی که به اعتبارِ سخنِ تاریخ‌نگار در جهت باورپذیریِ بیشترِ مخاطب به کار گرفته می‌شده است، موردِ بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله با به­کارگیری روشِ نقدِ نو ـ ارسطویی برآنیم تا اعتبارِ شخصیِ تاریخ‌نگار و راهبردهایی را که تاریخ‌نگار برای بالا بردن اعتبارِ  شخصیِ خود به­کار می­برده است، نشان دهیم. از آنجایی که یکی از کارکردهای متن‌های تاریخی در راستای تحکیم و تثبیت حکومت­‌ها نوشته می‌شوند، این متن‌ها آوردگاه استفاده از تمهیداتِ بلاغی و زبانی‌اند. تاریخِ فتوحاتِ شاهی اثرِ امینیِ هروی به­دلیلِ اینکه از نخستین تاریخ‌های نوشته­شده  و مؤثر در شکل‌گیری دولت و ایدئولوژی صفویان است، انتخاب شد، چراکه نقش و اعتبارِ شخصیِ تاریخ‌نگار و شیوه‌های اقناع‌گری وی بسیار اهمیت دارد.
 
 
متن کامل [PDF 427 kb]   (876 دریافت)    
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: هنر و علوم انسانی (عمومی)
انتشار: 1399/11/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.