1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
2- استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، fotoohirud@um.ac.ir
چکیده: (2789 مشاهده)
یکی از مباحث اصلی در تاریخنگاری میزان اعتبار شخصی و مرجعیت تاریخنگار است. اهمیت این امر از آنجاست که هر چه میزان اعتبارِ شخصی تاریخنگار بالاتر باشد، میزان اقناعِ مخاطب بهطبع آن بالاتر میرود. در این جستار میزانِ تأثیرگذاری تاریخنگار در اقناعِ مخاطب و شیوهها و تمهیداتِ بلاغی و زبانی که به اعتبارِ سخنِ تاریخنگار در جهت باورپذیریِ بیشترِ مخاطب به کار گرفته میشده است، موردِ بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله با بهکارگیری روشِ نقدِ نو ـ ارسطویی برآنیم تا اعتبارِ شخصیِ تاریخنگار و راهبردهایی را که تاریخنگار برای بالا بردن اعتبارِ شخصیِ خود بهکار میبرده است، نشان دهیم. از آنجایی که یکی از کارکردهای متنهای تاریخی در راستای تحکیم و تثبیت حکومتها نوشته میشوند، این متنها آوردگاه استفاده از تمهیداتِ بلاغی و زبانیاند. تاریخِ فتوحاتِ شاهی اثرِ امینیِ هروی بهدلیلِ اینکه از نخستین تاریخهای نوشتهشده و مؤثر در شکلگیری دولت و ایدئولوژی صفویان است، انتخاب شد، چراکه نقش و اعتبارِ شخصیِ تاریخنگار و شیوههای اقناعگری وی بسیار اهمیت دارد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
هنر و علوم انسانی (عمومی) انتشار: 1399/11/10