دوره 10، شماره 5 - ( 1398 )                   جلد 10 شماره 5 صفحات 256-233 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Gandomkar R. Semantic Broadening in Persian: A Case Study of Verbs. LRR 2019; 10 (5) :233-256
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-10825-fa.html
گندمکار راحله. توسیع معنایی در زبان فارسی؛ مطالعه موردی افعال. جستارهای زبانی. 1398; 10 (5) :233-256

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-10825-fa.html


استادیار زبان شناسی، دانشکده ادبیات و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده:   (6741 مشاهده)
توسیع معنایی، از­جمله فرایندهای مهم تغییر معنی به­شمار می‏آید که از دیرباز از سوی متخصصان و به­ویژه معنی‏شناسان تاریخی ‏ـ ‏فقه‏اللغوی مطالعه می­شد. در جریان این فرایند که در گذر زمان رخ می‏دهد، واژه‏ای بر حسب مشابهت مفهومش با مفهومی جدید و بر اساس اصل صرفه زبانی، برای اشاره به واحد جدیدی در زبان به­کار می‏رود. به این ترتیب، افزون بر مفهوم اولیه‏اش در مفهوم تازه‏ای نیز کاربرد می‏یابد. همین عامل «مشابهت» سبب شده است تا در بسیاری از موارد، توسیع معنایی با استعاره اشتباه گرفته شود و مجموعه‏ای از واژه‏هایی که دارای توسیع معنایی هستند، استعاره محسوب شوند. در نوشته حاضر، نگارنده ضمن معرفی توسیع معنایی، به بررسی تمایز این فرایند با استعاره می‏پردازد و به­ویژه با تأکید بر افعال زبان فارسی می‏کوشد نشان دهد که بسیاری از ساخت‏هایی که استعاره در نظر گرفته می‏شوند، در واقع، توسیع معنایی یافته‏اند و در اثر این فرایند، دارای چند معنایی شده‏اند.
 
 
متن کامل [PDF 253 kb]   (1530 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: هنر و علوم انسانی (عمومی)
انتشار: 1396/12/18

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.