1- دانشجوی دکتری رشتۀ زبان و ادبیات عرب، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
2- عضو هیئت علمی، دانشیار زبان و ادبیات عرب، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران ، aeghbaly@kashanu.ac.ir
3- عضو هیئت علمی، استادیار زبان و ادبیات عرب، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
چکیده: (3982 مشاهده)
زبان ابزار اصلی ارتباط انسانهاست. الفاظ یک زبان علامتی بیش نیستند و بر اساس روابطی که بین این علائم (دال) و معنی (مدلول) برقرار است، معنایی را میرسانند. مسلماً در ایجاد این ارتباط آواها نقش اساسی دارند و نشانههایی برای فهم بهتر مقصود گوینده هستند. به ادعای ابن جنی زبانشناس (متوفی 392ق) آوا دلالتی ذاتی بر معنی دارد، پدیدهای که به «نامآوایی» معروف است. قرآن کریم بهمنزلۀ نمونه والای سخن در ابلاغ پیام خود از این ویژگی زبانی و آواهای القاگر که آهنگ آنها معنای خاصی را در ذهن تداعی میکند، بهره گرفته است. هدف از این پژوهش، تحلیل ارتباط معنایی مشتقات برگرفته از آواهای «ح، ل، م» بر پایۀ نظریۀ ابن جنی و تبیین تناسب معنایی واژگانی آواها از رهگذر توصیفی ـ تحلیلی است. از یافتههای این پژوهش میتوان به اعجاز معنوی آوا در تفهیم مخاطب همراه با اعجاز کمینهگویی آن در تجسیم مفاهیم انتزاعی با کمترین صوت اشاره کرد؛ زیرا مشتقات با واجهای یکسان، معانی مرتبطی دارند؛ مثلاً تمام ترکیبهای متفاوت «ح، ل، م» معنی حرارت پنهان، لطافت، بست و قوت را میرسانند.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1399/5/10