1- دانشجوی کارشناسی ارشد، زبانشناسیرایانشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، mosafer_e_barfi@yahoo.com
2- استاد گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (3101 مشاهده)
«دگردیسی جسمانه» تغییر هویتِ عنصر کنشپذیر یا کنشگر داستان است از یک نمود جسمانی به نمودِ جسمانی دیگر. از آنجا که در داستانهای کودک «دگردیسی جسمانه» یا بهمثابۀ شگرد گرهافکنی، خالق فضای تنشی است یا بهمثابۀ شگرد گرهگشایی، حاصل فضای تنشی؛ از همین رو رویکرد «گفتمانِ تنشی» برای بررسی این شگردِ روایی اختیار شده است. هدف پژوهش حاضر، دستهبندی داستانهایی در گسترۀ کودک است که گِرد شگرد «دگردیسی جسمانه» بسط یافتهاند. در این راستا، با توجه به اینکه فرایندِ معنا بر سه عنصرِ تنش، حضور و جسم استوار است، پژوهش پیشِرو با روش تحلیلی ـ توصیفی درصدد پاسخ به سه پرسش است: در داستانهای کودک، بر اساس سبکشناسی تنشیِ زیلبربرگ، سبکهای حضورِ عناصرِ دخیل در دگردیسی جسمانه کداماند؟ سبکشناسی تنشیِ دومؤلفهای چگونه سبکشناسی تکمؤلفهایِ زیلبربرگ را بسط میدهد؟ وفقِ الگوی تنشیِ دومؤلفهای، دگردیسی جسمانه در داستانهای کودک به چه طبقاتی قابلردهبندی است؟ با توجه به بسامد کاربرد شگرد «دگردیسی جسمانه» در داستانهای کودک و فقدان پژوهش نظری درخصوص آن، ضرورت رفع این خلأ انکارناپذیر است و از سوی دیگر، غنیسازی نظریههای ادبی بدون نگاههای بینرشتهای، امکانناپذیر.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
نشانه شناسی انتشار: 1399/7/10