دکتری تخصصی زبانشناسی (گرایش ادبیات تطبیقی) و استادیار مدعو گروه زبان و ادبیات ایتالیایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، neda.alizadeh.kashani@gmail.com
چکیده: (3597 مشاهده)
این تحقیق به بررسی موردی نویسندگی به زبان سوم میپردازد و سه عنصر هویت فرامابینی، نوشتار انتزاعی و فراموشی را از ویژگیهای برجستۀ آن برمیشمارد. از میان نویسندگان چندزبانه، برخی نویسندگان مهاجر بهمنظور رهایی خویش از بند محدودیتهای دوگانۀ جغرافیایی و هویتی به کشوری سوم نقلمکان میکنند و به زبانی سوم مینویسند. این نویسندگان از عنوان ادبیات مهاجرت که تعریفکنندۀ هویت و محدودکنندۀ نوشتارشان است، بهتنگ آمدهاند و با نفی هویت پیشین و خاطرات گذشتۀ خود به هویت نومد نزدیک میشوند. اینان زبانی انتزاعی را برای نوشتارشان برمیگزینند که از طبقهبندیهای اجتماعی و فرهنگی رهاست. نمونۀ بارز آنان نویسندۀ هندی ـ آمریکایی جومپا لاهیری است که پس از کسب موفقیت و شهرت در وادی ادبیات مهاجرت در آمریکای شمالی، بهقصد رهایی خویش از این هویت به کشوری سوم نقلمکان کرده است و به زبانی سوم مینویسد. این جستار با بررسی تجربۀ چندزبانی و چندفرهنگی لاهیری در اثرش، بهعبارتی دیگر، درصدد است نشان دهد چگونه نویسندگی به زبان سوم میتواند نویسندۀ مهاجر را از بند خاطرات و هویت دوگانه رها سازد و او را به هویتی فرامابینی یا نومدی نزدیک سازد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی تطبیقی انتشار: 1400/6/11