1- دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر-گروه زبان شناسی واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
2- استادیار گروه مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
3- گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور ، z.babasalari@pnu.ac.ir
4- استادیار گروه زبانشناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
5- استادیار گروه زبان انگلیسی، واحد بوشهر، دانشگاه فرهنگیان، بوشهر، ایران
چکیده: (4779 مشاهده)
یکی از گونههای زبانی مهجور، گویش بردخونی بوشهر است که پژوهش زبان شناختی دربارهی آن بسیار اندک و یا شاید غیر موجود باشد. برقراری الگوی کنایی در این گونهی زبانی از جنبههای حائز اهمیت بررسی این گویش است. هدف از این پژوهش توصیف نظام مطابقه در گویش بردخونی است. دادههای مورد نیاز تحقیق براساس پرسشنامهی اطلس زبانی ایران (پرمون، 1385) و مصاحبه با گویشوران بومی جمعآوری شده است. روش کار به صورت معرفی و توصیف عملکرد ستاکهای حال و گذشته است. نظام مطابقه در این گویش «دوگانه» است. در فعلهای لازم و فعلهای «م + حال»، پسوندهای فعلی مطابقه وظیفه مطابقت میان فعل و فاعل را بر عهده دارند؛ امّا در فعلهای «م + گذشته»، پیبستهای غیر فاعلی صورتبندی مطابقت با فاعل جمله را انجام میدهند. این پیبستها به سازههای مختلفی در جمله میپیوندند. گویش بردخونی دارای دو نوع علامت مطابقه فعلی است و در تمام موارد، فعل از نظر شخص و شمار با فاعل منطقی جمله مطابقت میکند. این پژوهش بر اساس نظریه رده شناسی به تحلیل داده ها پرداخته است. در گویش بردخونی تمایز فاعلی بند لازم و بند متعدّدی به لحاظ ساخت واژی وجود ندارد و برای جبران این نقیصه و حفظ حالت ارگتیو، مظاعفسازی واژه بستی صورت میگیرد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1402/3/10