1- دانشیار زبانشناسی، گروه زبان انگلیسی و زبانشناسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران ، r.veisi@uok.ac.i
2- دانشیار زبانشناسی، گروه زبان انگلیسی و زبانشناسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
3- استادیار آموزش زبان انگلیسی، گروه زبان انگلیسی و زبانشناسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (2504 مشاهده)
هدف جستار حاضر بررسی رابطۀ بین ساختهای امری و نظام زمان، نمود و وجه در کردی است. روش تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد آیخنوالد و دیکسون (2017) و الگوی ردهشناختی وندرآئورا و همکاران (2005) است. دادههای تحقیق نیز عمدتاً از طریق مصاحبه با گویشوران جمعآوری شده است. نتایج تحقیق نشان داد که صیغگان امری در کردی مبتنی بر سه ساخت امری بوده، و چهار راهبرد امری نیز در کنار این ساختها برای بیان معانی امری بکار میروند. همچنین نتایج نشان داد که ساختهای امری روی محور زمان دارای نوعی توزیع نامتقارن بوده، و همچنین رفتارهای متفاوتی در رابطه با پدیدار زمان دستوری دارند. همچنین روشن شد که ساخت امری عمدتاً میل به ترکیب با افعالی دارد که خصلت پویایی (نمود) آنها مثبت است. اما ساخت امری در فرایند تحمیل خصیصۀ پویایی افعال را خنثی ساخته و ساخت نهایی تنها مراحل مقدماتی رخداد را بازنمایی میکند. به همین دلیل ساخت امری با عملگرهای ناقص آغازی به راحتی ترکیب میشود چراکه این عملگرها تنها مراحل آغازی رخداد را بازنمایی میکنند، و همچنین تمایلی به ترکیب با عملگر استمراری ناقص ندارد، چراکه این عملگر عمدتاً مراحل میانی و پویای رخداد را بازنمایی میکند. از سوی دیگر ساخت امری بهدلیل ویژگیهای نمودی و زمانی هرگز نمود کامل را به خود نمیپذیرد، چراکه این نمود تجانس معنایی با ساخت امری ندارد. درنهایت نتایج نشان داد که در صورت هر گونه جایگشت ساخت امری در محور نامتقارن زمان، عملگرهای وجهی بهعنوان اولین جایگزین برای آنها ظاهر میشوند. نتایج بیانگر این است که عبارات امری و رهنمودی عمدتاً دچار فقر معنایی در لایههای رخدادی بوده، و صرفاً چون یک کنش گفتار بیانی عمل میکنند.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
معناشناسی انتشار: 1403/11/10