1- دانشجوی دکتری زبان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2- دانشیار زبان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
3- استادیار زبان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (10984 مشاهده)
در این مقاله به بررسی واژهبستهای ضمیری در گویش بهبهانی و نقش آنها در گروه و جمله پرداخته میشود. واژهبستهای ضمیری در گویش بهبهانی دارای چهار نقش فاعلی، مفعولی صریح، مفعولی غیر صریح و اضافی میباشند. در این مقاله نشان داده میشود که واژهبستهای فاعلی دارای پانزده میزبان ـ از نظر نقش دستوری ـ در این گویش میباشند که به تفصیل در مقاله به این امر پرداخته شده است. میزبانهای واژهبستهای مفعولی صریح عبارتاند از پیشوند امری یا پیشوند فعل پیشوندی، جزء غیر فعلی فعل مرکب، پیشوند استمراری، فعل و پیشوند نفی. میزبان واژهبستهای مفعولی غیر صریح، مفعول صریح و پیشوند استمراری میباشند. واژهبستهای اضافی نیز میزبانهایی از نوع فاعل، مفعول صریح و متمم دارند. از نظر مقوله فعل، اسم، صفت، ضمیر(شخصی و اشاری، مبهم)، واژهبست، حرف اضافه، ضمیر پرسشی، پسوند تصریفی جمع و حرف نشانهی «را» به عنوان میزبان عمل میکنند. از نظر جایگاه تمایل غالب واژهبستهای این گویش ، به ظهور در جایگاه دوم ـ پس از اولین واژه یا پس از اولین سازه در بند ـ میباشد. همچنین یکی از تفاوتهای اصلی و نقطهی افتراق بین گویش بهبهانی و فارسی معاصر واژهبستهای فاعلی میباشند؛ چرا که در فارسی معیار عنصری تحت عنوان واژهبست فاعلی وجود ندارد، درحالی که در بهبهانی نظامی غنی از این واژهبستها با میزبانهای متنوع وجود دارد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1395/7/1