The analysis of narrative function genre and negative fictional deceleration in lyric language (The case of study of Mehr and Mah)

Authors
1 PhD student of Persian language and literature, University of Isfahan, Isfahan, Iran
2 Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Isfahan, Isfahan, Iran
Abstract
Structural analysis of classic narrative works preapare the way to investigate the components of a story within the language. Mehr and Mah has a complete plot and another capabilities in order to analyze. In lyrical system of so called collection poetic and emotional function of language is dominated on other roles. The relationship between language and narrative and decelerating species can be so interpreted. When the narrator of the story focuses on himself, the (+) emotive function of language is more salient , and when he or she describes the actions, actors and other phenomena (+) the literary function of language shows itself, because in this extent generally more figures _due to an style of old story_ are used. Descriptions of natural phenomena, the appearance of characters and even the details of some lyric acts like hunting, night wedding, banquet and… reduce narrative acceleration. In this part, the poetic function is apparent. Mental complaints, whispering to himself, speaking with the language inspired by the elements of nature and … because of specific texture that mainly associated with vocative particles has a direct relationship with emotive function of lyric language. Emotional discourse is central to narration and decreases the mechanism of narrative actions. Another achievements of this research using emotional pattern of discourse is to show the hopes of event the hope, and confidence for Joined beloved.

Keywords


  • احمدی، بابک (1374). حقیقت و زیبایی (درس‌های فلسفه هنر). تهران: مرکز.

  • احمدی، بابک (1375). ساختار و تأویل متن. چ 3. تهران: مرکز.

  • اسکولز، رابرت (1383). درآمدی بر ساختارگرایی در ادبیات. ترجمۀ فرزانه طاهری. چ 2. تهران: آگه.

  • ایگلتون، تری (1390)، پیش‌درآمدی بر نظریه ادبی. ترجمۀ عباس مخبر. چ 6. تهران: مرکز.

  • باباصفری، علی‌اصغر (1392). فرهنگ داستان‌های عاشقانه در ادب فارسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

  • بابک‌معین، مرتضی (1394). معنا به‌مثابه تجربه زیسته (گذر از نشانه‌شناسی کلاسیک به نشانه شناسی با دورنمای پدیدار شناختی). تهران: سخن.

  • باطنی، محمدرضا (1354). مسائل زبان‌شناسی نوین. تهران: آگه.

  • برامکی، اعظم و غلام‌علی فلاح (1393). «بازسازی معناهای عاطفی در فرایند ارزشی گفتمان در داستان نبرد رستم و سهراب رویکرد نشانه معناشناختی». جستارهای زبانی. د 4. ش 5. صص 45-66.

  • تادیه، ایوژان (1390). نقد ادبی در قرن بیستم. ترجمۀ مهشید نونهالی. چ 2. تهران: نیلوفر.

  • تایسن، لیس (1392). نظریه‌های نقد ادبی معاصر. ترجمه مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی. چ 2. تهران: نگاه امروز و حکایت قلم نوین.

  • جمالی‌دهلوی (1353). مهر و ماه. به‌کوشش حسام‌الدین راشدی، تهران: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.

  • حسینی، مریم و فاطمه تقی‌زاده (1391). «کاربرد خویشکاری‌های مذهبی به‌عنوان نیروهای یاری‌گر در  منظومه مهر و ماه جمالی دهلوی». مجله ادبیات داستانی. س 1. ش1. صص 69- 94.

  • ذاکری کیش، امید و همکاران (1391). «تحلیل ساختاری زبان غنایی (با تکیه‌بر نفثه المصدور)»، جستارهای زبانی. د 5. ش 2. صص 111- 138.

  • رنجبر، محمود و دیگران (1390). «بررسی ساختاری عنصر زمان براساس نظریۀ ژرار ژنت در نمونه‌ای از داستان کوتاه دفاع مقدس». نشریه ادبیات پایداری. س 3. ش 6. صص 105-131.

  • ژنت، ژرار (1391). آرایه‌ها 1. ترجمه آذین حسین‌زاده. تهران: قطره.

  • سخنور، جلال (1376) «ساختار زدایی در ادبیات»، پژوهشنامه علوم انسانی. ش 21. صص 101-113.

  • شعیری، حمیدرضا و همکاران (1392). «تحلیل نشانه معناشناختی شعر باران». مجله ادب‌پژوهی. ش 25. صص 59-89.

  • شعیری، حمیدرضا (1389). تجزیه و تحلیل نشانه معناشناختی گفتمان. چ 2. تهران: سمت.

  • شعیری، حمیدرضا (1388)، مبانی معناشناسی نوین، چ 2. تهران: سمت. 

  • صفوی، کورش (1390). از زبانشناسی به ادبیات (نظم)، ج 1. چ 3. تهران: سوره مهر.

  • عباسی، علی (1381). «گونه‌های روایتی»، پژوهشنامه علوم انسانی. ش 33. صص 51-74.

  • کلیگر، مری (1388). درسنامه نظریه ادبی، ترجمه جلال سخنور و همکاران. تهران: اختران.

  • لنتریچیا، فرانک (1392)، بعد از نقد نو. ترجمه مشیت علایی. تهران: مینوی خرد.

  • لینت ولت، ژپ (1390). رساله‌ای در باب گونه‌شناسی روایت و نقطه‌دی. ترجمۀ علی ‌عباسی و نصرت ‌حجازی. تهران: علمی فرهنگی.

  • محمدی، محمدهادی و علی عباسی (1381). صمد ساختار یک اسطوره. تهران: چیستا.

  • مکاریک، ایرناریما (1388). دانشنامه نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی. چ 3. تهران: آگه.

  • والاس، مارتین (1386). نظریه‌های روایت. ترجمۀ محمد شهبا. چ 2. تهران: هرمس.

  • یاکوبسن، رومن (1388)الف. «زبان‌شناسی و شعرشناسی». ساختارگرایی پساساختگرایی و مطالعات ادبی، ترجمۀ کورش صفوی، به‌کوشش فرزان سجودی، چ 2. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.

  • یاکوبسن، رومن (1388)ب. «وجه غالب». ساختارگرایی پساساختگرایی و مطالعات ادبی. ترجمه بهروز محمودی‌بختیاری. به‌کوشش فرزان سجودی. چ 2. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.


 



  • Lintvelt, J. (1981). Essai de Typologie Narrative: Le Point de Vue. Paris : José cort.


 



  • Abbasi, A, (2002), Narrative genres.  Journal of Humanities. No. 33. Pp. 51- 74.