بررسی فرایند تکرار کامل در زبان فارسی: پژوهشی بر اساس نظریه تکرار صرفی

نویسندگان
محمد دبیر مقدم 1
سیما ملکی 2
1 استاد زبان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2 دانشجوی دکتری زبان شناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده
تکرار صرفی فرایندی است که همواره از مسائل بحث­برانگیز زبان­شناسی بوده و مطالعات مختلف در زبان­های گوناگون و رویکرد­های متفاوت را در این حوزه در پی داشته است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و سعی بر آن بوده است که فرایند تکرار کامل در زبان فارسی را از دیدگاه نظریه تکرار صرفی (S. Inkelas & C. Zoll, 2005) بررسی کند و بیازماید از دو رویکرد کپی­سازی واجی و تکرار صرفی کدام‌ یک کارآمدتر است. همچنین شکل­گیری فرایند تکرار کامل در چهارچوب نظریه تکرار صرفی قابل تبیین است یا خیر. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که می­توان انواع فرایند تکرار کامل در زبان فارسی را با توجه به الگوی خاص و معنای برداشت­شده از آن‌ها در نظریه تکرار صرفی تبیین و توجیه کرد. این در حالی است که فقط تکرار جزئی پیشوندی و پسوندی را می­توان با استفاده از رویکرد کپی­سازی واجی تحلیل کرد. با توجه به تحلیل داده­ها، نظریه تکرار صرفی کارآمدتر از نظریه کپی­سازی واجی است.

کلیدواژه‌ها

  •  



    • انوری، حسن و حسن احمدی گیوی (1370). دستور زبان فارسی. تهران: فاطمی.

    • حیدر­پور بیدگلی، تهمینه (1390). «فرایند تکرار در زبان فارسی از دیدگاه نظریۀ بهینگی». رساله دکتری زبان­شناسی همگانی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

    • خان­جان، علی­رضا و بتول علی­نژاد (1389). «تحلیلی بر فرایند مضاعف­سازی کامل در زبان فارسی بر مبنای نظریه دوگان­سازی ساخت­واژی». زبان و زبان­شناسی. س 6. ش 1. صص118- 136.

    • سلندری رابُری، مراد­علی و دیگران(1395). «تکرار به­مثابۀ دوگان­سازی صرفی: شواهدی از زبان فارسی». جستار­های زبانی. س 7. ش 33. صص91-118.

    • شریفی­مقدم، آزاده (1385).«پژوهشی پیرامون تصویر­گونگی در واژگان و عناصر صرفی- نحویزبان فارسی». رساله دکتری زبان­شناسی همگانی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

    • شقاقی، ویدا (1379). «فرایند تکرار در زبان فارسی». مجموعه­مقالات چهارمین کنفرانس زبان­شناسی نظری و کاربردی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی. ج 1. صص 519- 533.

    • شقاقی، ویدا و تهمینه حیدرپور بیدگلی (1390). «رویکرد نظریه بهینگی به فرایند تکرار با نگاهی بر واژه­های مکرر فارسی».  پژوهش­های زبان­شناسی. س 3. ش 1. صص 45-66.

    • غفاری، حامد (1390). «فرایند تکرار در زبان ترکی». پایان­نامۀ کارشناسی ارشد زبان­شناسی همگانی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

    • کلباسی، ایران (1371). ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز. چ 1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

    • گلفام، ارسلان و غلام­رضا محیی­الدین قمشه­ای (1391). «تصویر­گونگی دوگان­ساخت­ها در زبان فارسی: طبقه­بندی معنایی». جستارهای زبانی (پژوهش­های زبان و ادبیات تطبیقی سابق). د 3. ش 1. صص153- 172.

    • مشکور، محمد­جواد (1349). دستور­نامه در صرف و نحو زبان فارسی. تهران: مؤسسه شرق.

    • معین، محمد (1375). فرهنگ معین. ج2. تهران: امیرکبیر.

    • نجفی، ابوالحسن (1378). فرهنگ فارسی عامیانه. تهران: نیلوفر.

    • نوبهار، مهرانگیز (1372). دستور کاربردی زبان فارسی. تهران: رهنما.

    • همایون­فرخ، رکن­الدین (1339). دستور جامع زبان فارسی. چ 2. تهران: علمی.


     



    • Alderete, J et al. (1999). “Reduplication with fixed segmentism”. Linguistic Inquiry. 30. Pp 64- 327.

    •  Amini, R. (2014). “Doubling in Turkish language”. Language Related Research. Vol. 5. No.3, Pp. 27-54. [In Persian].

    • Anvari, H. & H. Ahmadi Givi (1991), The Persian Grammar. Tehran: Fatemi. [In Persian].

    • Ghafari, H. (2011). Reduplicating Process in Turkish Language. M.A thesis in General Linguistic. Persian Literature and Foreign Languages Faculty. Tehran: Allameh Tabataba'i. [In Persian].

    • Ghaniabadi, S. (2005). “M/p-echo reduplication in colloquial Persian: an OT analysis”. First International Conference on Aspects of Iranian Linguistics. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology: Leipzig, Germany.

    • Ghaniabadi, S. ; J. Ghomeshi & N. Sadat-Tehrani (2006), “Reduplication In Persian: A morphological doubling approach” in Claire Gurski & Milica Radisic (eds.), Proceedings of the 2006 annual Conference of Canadian linguistic Association. Pp 1-15.

    • Golfam, A. & G. Mohiedin Ghomsheyei (2012), “The doublings iconicity In Persian language: Semantic division”. Language Related Research (Language Research Quarterly Periodical and Comparative Literature).1.Pp. 153-172. [In Persian].

    • Hardman, M. J. (2000). Jaqaru. Languages of the world/materials 183. Munich: Lincom Europa.

    • Heidarpour Bidgoli, T. (2011). Reduplication In Persian Language in the  Framework of Optimality Theory. PhD Dissertation in General Linguistic. Persian Literature and Foreign Languages Faculty .Tehran: AllamehTabataba'I University  [In Persian].

    • Homayoon Farrokh, R. (1960). The comprehensive Persian Language Grammar (Vol. 2). Tehran: Elmi. [In Persian].

    • Inkelas, S. & C. Zoll (2005),Reduplication: Doubling in Morphology. Cambridge: Cambridge University Press.

    • Inkelas, S. & C. Zoll (2008). “The dual theory of reduplication”. Linguistics. 46: Pp351-401.

    • Kalbasi, I. (1992). The Derivational Structure of Word in Today Modern Persian (Vol. 1). Tehran:Institute for Humanities and cultural Studies. [In Persian].

    • Khanjan, A. R. & B. Alinejad (2010), “Total reduplication In Persian based on Morphological Doubling Theory”. Association of Iranian Linguistics Magazine and Language. 6(1).Pp.118- 136. [In Persian].

    • Marantz, A. (1982). “Reduplication”. Linguistic Inquiry. 13.Pp. 483-545.

    • Mashkoor, M. J. (1970). Instruction in Persian Morphology and Syntax. (The Ninth Print: 1976). Tehran: Shargh. [In Persian].

    • Mathews, P. H. (1991). Morphology. 2nd ed. Cambridge: Cambridge University Press.

    • McCarthy, J. & A. Prince (1986), Prosodic Morphology. Unpublished ms, University of Massachusetts, Amherst and Brandeis University.

    • McCarthy, J. & A. Prince (1995), Faithfulness and reduplicative identity. In Jill Beckman, Laura Dickey and Suzanne Urbanczyk (eds), University of Massachusetts Occasional Papers in Linguistics 18: Papers in Optimality Theory. Amherst, MA: GLSA.Pp 249-384.          

    • Najafi, A. (1999). Vulgar Persian Dictionary. Tehran: Niloofar. [In Persian].

    • Nobahar, M. (1993). The Persian Language Applied Grammar. Tehran: Rahnama. [In Persian].

    • Roberts, J. (1991). “Reduplication in Amele”. Papers in Papuan Linguistics. 1: Pp46- 115.

    • Salandri Rabori, M. A. &. A. Rafei. & B. Alinejad (2016), “Reduplication as morphological doubling”. Language Related Research. Vol. 7. Tome 33. Pp. 91-118. [In Persian].

    • Shaghaghi, V. & T. Heidarpoor Bidgoli (2011), “Optimality theory approach to reduplication process with a view on the repeated Persian words”. Journal of the Linguistic Research. Vol. 1. Pp.45-66. [In Persian].

    • Shaghaghi, V. (2000). “Process of repetition In Persian language”. The fourth Conference Compilation Applied and Theoretical Linguistics. Tehran:  Allameh Tabataba'i. Vol. 1. Pp: 519-533. [In Persian].

    • Sharifi Moghaddam, A. (2006). Research on Iconicity in Vocabulary and Inflectional Elements. Ph.D Dissertation in General Linguistic. Persian Literature and Foreign Languages Faculty. Tehran: Allameh Tabataba'i University. [In Persian]. 

    • Spencer, A. (1991). Morphological Theory: An Introduction to Word Structure in Generative Grammar. Oxford: Blackwell.

    • Vaux, B. (1998). The Phonology of Armenian. Oxford: Clarendon Press.


     

جستارهای زبانی
دوره 8، شماره 7
بهمن و اسفند 1396
صفحه 29-51